Sonra arkadaşlar geldi odaya..Hep birlikte şehitler mezarlığındaki askerleri izledik..
Hep birlikte odamızı temizledik..Öğle yemeğini yedik..Necla abladan yurdun adresini öğrendim..Mektuplarımızı atmak için dışarıya ne zaman çıkabiliriz diye sordum..
Necla abla-
-‘’Arkadaşlar onar kişilik gruplar oluşturun ve öğleden sonra afife hanım sizin ihtiyaçlarınız için size yardımcı olsun ‘’dedi..
Hemen kendi oda arkadaşlarımızla bir grup oluşturduk ve ilk birinci grup olarak biz dışarıya çıktık..Çarşıdan ne alacağımı önceden yazdım..mektuplarımı da aldım..Sırayla bütün alışverişlerimizi yaptık..Ben fazla bir şey almadım..Hangi kitaba nasıl defter gideceği belli olmadığı için kırtasiye alışverişi yapmadık..Eskişehir’e gelirken (1974 yılında yaşadıklarım bunlar)annem 100,00 TL verdi..Eskişehir-Muğla yol parası 65,00 TL idi..Babamda hayatımda ilk defa benden ayrılırken elime 50,00 TL tutuşturdu..Paramı harcamamak için fazla alışveriş yapmadım..
Afife hanım önde biz arkada pansiyona döndük..mektuplarımı postaya vermiştim..
Çok sevinçliydim..Ayakkabılarım yeni olduğu için ayağıma vurmuştu..hemen ayaklarımı yıkadım..Elimi yüzümü yıkadım ve yemekhaneye indim..
Akşam yemeğini yedik içtikten sonra yemekhanede olan televizyon başına oturduk..Haberleri izledikten sonra yatakhanelere çıktık..Gülay gururlu kız olduğu için başka kızlarla haşır neşirdi..Beni kendine denk görmediğinden sadece selamlaşıyordu o kadar..Ben ise kıyıda köşede duran kendim gibi bir kız arkadaş arıyordum..Baktım baktım herkes kendi havasında..
Koridora çıktım..Koridor camında bir kız dışarıya doğru bakıyordu..İşte benim gibi kendini yalnız hisseden biri dedim..Hemen yanına gittim..
-‘’merhaba ben Sıdıka’’dedim..
Kız şöyle bir yüzüme baktı..Ağlamaktan gözleri şişmişti..
-‘’Ben Zennure ‘’dedi..
-Arkadaşım ağlama dedim..Konuş benimle dedim..Başladı kendini anlatmaya..
Sivas’ın gürün ilçesindenmiş..Annesi 20 gün önce kuyudan su çekerken içine kaçmış ve ölmüş..Kimse görmemiş kuyuya kaçtığını..Üç gün sonra başka bir kadın kuyuya eğilmiş öylesine bakmış..Suyun üzerinde elbise gibi bir şey görünce hemen eşine haber vermiş..
Bir de bakmışlar ki….
Kız ağlaya,ağlaya anlattı..Aman,aman Allah korusun dedim içimden..Ne kadar acıklıydı hikayesi..Bir de yirmi gün sonra evden ayrılmak…sekiz kardeşler ve babayla kalmışlar..Dayanılmazdı..Kendi kendime beterin beteri varmış dedim ve ben kendimden hiç bahsetmedim..Kıza elimden geldiği kadarıyla yardımcı oldum..Arkadaşlığımız bu şekilde başladı..Kardeşim olmadığı için birden kapıldım..Kardeşim gibi sevdim hepsini..
Pansiyon doldu kızlarla..165 kişi olduk..Okullar açıldı..dersler başladı..artık ders çalışmaktan Özlemeye bile zamanımız yoktu..Babama okuyacağım diye söz verdim..Sınıf birincisi olmam gerekiyordu..Çok çalışıyordum çok..
Bir sabah uyandım yine her zamanki gibi pencereye koştum..Dışarıya bir baktım ki her taraf bembeyaz..Aman Allah’ım dedim..kızlara seslendim..
-‘’Arkadaşlar kar yağmış ‘’dedim..Her taraf bembeyazdı..Ağaçların dalları kırılacak gibiydi. Hepsi birden pencereye yığıldı..Hafta sonu olduğu için koştuk bahçeye..Eldivenim yoktu..Ellerim üşüye,üşüye kartopu oynadım..İlk defa kar görüyordum…Çok soğuktu Eskişehir..Bir gün yağmur,bir gün kar,bir gün don..Gelip geçiyordu günler..
Arada sırada annemden arada sırada babamdan mektup alıyor kendimi avutuyordum..Ağlaya ağlaya okusam bile alışmıştım pansiyona..Bir sürü arkadaşlarım oldu..Kimi ordu’lu-kimi Adanalı-Sivas-Yozgat-kayseri-Malatya-Muğla_açıkçası her ilden vardı ..Sömestre yaklaştı..Eve gitme heyecanı bastı resmen..Derslerimde çok iyi..Takdir aldım..İstediğim gibi sınıf birincisi olamadım ama çalışkan öğrencilerin arasında parmakla gösterilecek kadar tanınıyordum..Biletleri bir hafta önceden aldık..Gülay hanım köylüsü olmasam benimle muhatap olmayacak ama köyde konuşurum diye mecburen benimle konuşuyordu..dersleri benden düşüktü..Kıskançlıkta vardı..Bilemediği soru oldu mu yanıma gelir ben sorsam söylemek istemezdi..Köye yine beraber dönecektik..Muğlalı toplam sekiz kişiydik..Hepimiz ayrı,ayrı ilçelerdendik..Muğla’ya kadar beraber gidecektik.. O gün heyecandan hiç uyuyamadım..sabah erkenden kalktım..Eşyalarımı hazırladım..Zaten kaç parça eşyam vardı ki..Okula gittik..sabahçı olduğumuz için öğlen çıktık..Erkenden pansiyondan diğer arkadaşlarla vedalaşıp çıktık..Eskişehir in yollarını öğrenmiştik…Para vermeyelim diye yürüyerek garaja geldik..Akşam saat sekizdeydi biletimiz..Kış günü olduğu için hava çok soğuktu..Kapalı yerden dışarıya çıkmadık..Bindik otobüse ve geliverdik Muğla’ya…Hemen köyün yolunda Gülay’ın babası Hüseyin amca bekliyordu..yürüyerek eve vardık…Baktım ses seda yok..Kapıyı açtım anacığım sobanın arkasına yatmış..Üvey annemin oğlu mümtaz karnesi elinde eşyalarını topluyor..Annesinin yanına gidecek..Kedimiz feriştah annemin kucağında yatıyor..İŞTE HUZUR dedim…
Anam beni karşısında görünce hemen fırladı yerinden sarmaş dolaş olduk..
Hem ağladı hem durmadan öpüyordu..Hem de birisi ölmüş gibi yas ediyordu…
-Karagözlüm meleğim nerden çıktın sen..?diyordu..
Belli ki
CANIM ANACIĞIM İLK AYRILIĞIMIZ OLDUĞU İÇİN ÇOK ÖZLEMİŞTİ BENİ…
NUR İÇİNDE YATSIN...