Sizin kadar hür olmak olmazdı hayalim. Sizin gibi özgür ve sınırsız uçmayı da istemezdim ben.

kumrular kadar sadık bir çiftimin de olmasını istemezdim, her biriniz kadar ulaşılmaz ve kendine hayran olunmayı da...

Öylesine narin ve zarif olmak istemiyorum. Bazılarınız kadar güçlü ve heybetli olmak istemiyorum.

Kuşlar...

Fakat ne isterdim biliyor musunuz: sizin kadar düşüncesiz olmayı... Hem insanların başlarının üzerinde öylesine bir otoriteyle uçup onların tüm hallerine şahit olurken, kötülüklerine gözlerimi kapatabilmeyi isterdim çok.

Kuşlar...

Sizin gibi yaşamayı isterdim. Düşünce depremlerim olmadan, çağdaş insanı tanımanın kalbime verdiği ürperti ve korku sarhoşluğuyla isyan buhranları solumayı değil; öylesine galesiz, aldırmadan olumsuzluklara, kendi halinde bir ömür tüketmeyi isterdim.

Sinirlenince beni kimselerin bulamayacağı bir masal adasına kaçmayı...

Değişik iklimler tatmayı...

Yerden yükselirken kendi ağırlığımın ve boğazımın aslında ne denli zararıma olduğununun farkına varmayı...

Dünyaya toptan bakmayı...

Önyargısız ve son yargısız olmayı, olabilmeyi başarmayı...

Kuşlar...

Sizin kadar düşüncesiz olmak isterdim. Ve kimbilir o zaman uçardım da belki, çağdaş insanın kötülük kanıksamalarına tanık olmaktan kurtulmanın verdiği huzurla...