Erik ağacı.çiçekli dallarıyla inanılmaz güzellikteydi.Yürüdüğüm yolun üzerindeydi.Üsküdar -Kuzguncuk arasında.Geçtiğimiz yaz meyvelerini koparmak isteyen hoyrat eller koparıp sağa sola savurmuşlardı dallarını..Unutmuş,affetmiş insanları.Onarmış yaralarını-kırıldığı yerden filiz vermiş..Yeniden meyveye durmuş..
Bir kitapta okumuştum.adaletli olmakla şefkatli olmak arasında ki fark anlatılmıştı.Tanrının elinde doğa yenilenirken adalet değil şefkat var...Adaletin peşinde koşarken kaybettik şefkatimizi.
Erik ağacı davacı değil insanlardan...
Ya biz?
Yaz geliyor...Poyraz tenimize dokunacak.Poyraz saçlarımıza dokunacak.
Şefkat adaletten daha az değerli değildir.
Anlatabilsem kendime..
Bliyor musunuz İstanbul Mayıs ayında çok güzel olur.
Ayrıca elma ve kiraz ağacının çiçekleri de çok güzeldir. Erik duymasın.