[URL=imageshack.us][img]img123.imageshack.us/img123/1941/kad305nvx5.jpg[/img][/URL]

Annenizim ben, sarayda kraliçe,evde köle, tarlada ırgat, ekilecek toprak, işlenecek maden, dikenli gül, bakir, orospu, dul,

Kirpiklerim ok ok, dudaklarım kiraz, gözlerim derya, saçlarımsa yarar hayata tutunmaya, benim işte o gözünüzde büyüttüğünüz leyla,

Ya abartılmışım ya da hor görürmüşüm, hem herşeyinizim hem eksik eteğiniz. Benim işte karınız.
Cenneti ayaklarımın altına koydunuz, ellerime ise kelepçe vurdunuz. Sırtıma kadın olmanın kamburu, insandan önce kadınım ben.

Pencereden bakmalıymışım hayata, ne gereği varmış elimin hamuru ile erkek işine karışmaya?Şımarıklığın alemi yok, 44 kromozomuma muhalif iki kromozomumla ayrılmışım sizden. Benim işte leyla, şirin, juliet,züleyha, ve havva,

Olmayacak hayalleri dantelli bohçalarda saklamış, alınmış, satılmış, göz ardı edilip saklanmış, diri diri gömülmüş, zorlanmış, horlanmış, dayatmalarla sevda arasına sıkışmış, sıkışmış, sıkışmış, ezilmiş,tedirgin, küskün, kız doğurmanın ayıp olduğu toplumda doğuştan yenik,mahçup üzgün,

Yazgı sanmış ninesini uyutan ninelerle kızınıda uyutmayı, marifet sanmış gözü açık olmamayı, saksıdaki çiçekleri arasındaki doğada, tarzanların jean’iyim ben, kadınım.

Doğası gereği edilgen sayılan, herşeyi hep kocasından bekleyen, kutsanmış doğurgan, düşünceden önce sezgisine sığınan ve hep korkan, hep korkutulan, örselenmiş, tecavüz edilmiş, özgürlüğünden önce hep namusu gelmiş, ananızım ben, göğsünden süt fışkıran.



Bense sekiz köşe kasketiyle omuzunda sakosuyla, o adam benim, baban

Sırtımda küfe gibi taşırım erkekliği, eğilmek yakışmaz, çok fazla gülmekte, hele ağlamak bozar delikanlıyı. Ağzım biraz bozuktur, küfür etmekten utanmadım,sevdiğimi söylemekten utandığım kadar. Benim işte o adam, baban.

Sevsemde belli edemem, öfkem hakimdir şevkatime, sevgim gizlidir yüreklerimin derinliklerinde. Kucağıma alıp okşayamadıysam başını, okşanmadığındandır başım,
Nasırlı elime inat hasrettir öpülmeye yanaklarım. Erkeğe haram olsada altın, sukutu seçti hep dudaklarım.

Gölgem arkamda, sorumluluklarımsa hep önümde gider, bense arasında yok olmuş, sinmiş, isteklerim arzularım hayallerim dile bile gelmemiş.Ayakabısındaki pençe ile, aslanın ağzındaki ekmeği alma savaşında hep yaralanan, hep dayak yiyen, her seferinde ise yıkılmadım ayaktayım türküsünü söyleyen, o kişi işte benim, baban.

Korkarsın benden biliyorum, bende korkarım kendimden, bağırmam insan gibi konuşmayı unutmamdan. Takımı severim, birde bayrağımı. İkisi içinde ölürümde öldürürümde, neden olduğunu bilmesemde.

O adam işte benim baban. çanakkalede şehit, tahtakalede düzenbaz, tribünde küfürbaz, ne söylesem az, ama dedim ya erkeğim ben, erkek adama karı gibi çok konuşmak yakışmaz.

*

Bense bireyim. Ne erkeğim ne dişi, kimliğimi yansıtmaz cinsiyetim, tercihlerimi de, yapmak zorunda olduklarımı da. Ben bireyim. Bireyselim. Kalıtsal olarak gelen, babadan oğula, anadan kıza geçen bir hastalık gibi taşımam cinsiyetimi. Cinslettirmem, sınıflandırmam kendimi. Ben benim ve sadece kendim bilirim ne istediğimi.

Grur duyarım ağlamaktan, gocunmam seni seviyorum diye haykırmaktan, beklentim öpülmektir, okşanmaktır, sevilmektir.Çocuklarım korkmasın benden ve beklenmesin ertelememi hayallerimi sorumluluklarım yüzünden..

Bende bireyim, rey hakkımda var, okumakta. Söyleyecek sözümde var, kurulacak yuva dışında hayallerimde. Şunu bilesin eşin olurum, karın olurum, kölen olmam. Bir elim hamurda diğer elim bilgisayar başında. Çocukta yaparım kariyerde.


DR.KEMAL PİŞMİŞOĞLU