Soğuk geçer kış geceleri..
üşümüştür ellerin,
bedeninden ayırmadığın yorganından başka,
yoktur sımsıkı sarıldığın..
uykuyu beklemekle uzar geceler..
ya rüyalar ardı ardına sıralanır,
ya da yaşanmışlarını analiz edersin,
ta ki gözlerin uykuya yenik düşünceye kadar..
insanın unutamadığı tek şey..
Onu en çok acıtanlardır şüphesiz..
kan akıtılmıştır yaşanan aşk savaşında..
ateşkes istenmiş,
kimse gözünün yaşına bakmamıştır..
rehin alınmıştır duyguların..
eldeki tüm kozlar oynanmıştır..
tek seferde mat edilmişindir..
kaybedenler sokağında,
yeni bir ev satın almışındır silah zoruyla..
cebinde biriken aşk kırıntılarıyla..
hisselerini ödemeye çalışırken..
hislerinin ne önemi kalmıştır,
ne de gözde bir değeri..
bir uzun yoldan geçmişindir,
biteceğini görememe körlüğündendir,
yaşamış olduğun bu çile..
sadece senin değil bu serüven..
hayatta tek mağlup sen değilsin..
ama kanar,sancısı dinmeden..
…
Soğuktur kış mevsimi..
ısınacak tek yorganın kalmıştır sarıldığın..
ısıtacak bir kalp,
çalınmıştır sol yanından..
o yüzden soğuk geçer kışlar..
eski yangınlar yaşanmaz artık..
mazide kalmıştır yürekte atan o kutlu anlar..
bilemem kimler gelir geçer bu hayattan..
ama ısınması zaman alır yüreğin,
bu donuk bakışlı insanlardan..
…

Sonbahardan yaralı kurtulmuş,
Kışa yenilmişsindir mutlaka..
Geceler bu yüzden uzamaya başlar..
yüzleşirsin gerçekle..
Düşman bellersin kendine,
Sana en ufak hata yapanı..
Affetmezsin..
Arkandan oyunlar oynayanı,
Affedemezsin..
İnsanın canını en çok sevdiği acıtırmış..
Bunu anlarsın..
Bir zamanlar güneşin sanırsın,
zifiri karanlığına doğanı..
Yüzündeki tebessüm,
iter seni uçurumlara..
Aslında asıl karanlığın da o’dur..
Karadeniz’de gemilerini batıran da..
…
bir soluk alırsın..
odanı büyük bir boşluk kaplamıştır..
yine tek sarıldığın yorganındır..
ve azda olsa,
ısıtmıştır kışa yenik düşmüş hislerini..
…

BuraK AKPINAR…