biliyor musun o kadar kolay ki seni yazmak
portreni çizmek
sen benim kadın versiyonumsun
senin içindeki volkanı ben anca anlayabilirim
sevmek yada aşk senin için acı veren bir şey değil
çünkü zaten sen aşkı giyiniyorsun
her günün sabahında
ve tüm gün çıkarmıyorsun üzerinden
biliyor musun aşk senin için bir yük değil
senin bir parçan oldu
özlemle beklemek
umut etmek
belki bir gün demek
senin parçan oldu
birazda sabırsızsın
sevdiğini yanında isteyecek kadar
ama olmayan bir sevdaya
yenik düşmeyecek kadarda gururlu
belki de seni görmedim
gözlerini hissetmedim
ama o gözlerin ne acıları geride bıraktığını
kendi gözlerimden biliyorum
sen benim kadın versiyonumsun


senin yazdığın şiirler
benim daha önce yazdığım
hala yazmakta olduğum şiirlere
tarz bazında baya benzemekte
benim şiirimden bir dize
ve bak bakalım aynımı
( bilir misin sen aşık olmayı
sensizliğin acısıyla kavrulmayı
bilmesin dimi bilmesin ki)
bu dize bana tanıdık geldi
senin şiirlerini okurken
bir şiirin hatta ilk okuduğum
şiirine benziyor


gel gelelim senin portreni çizmeye
bence sen çizilemezsin
seni çizmek
biraz rüya görmeye benzer
yada suya yazı yazamaya benzer,
yazarsın ama nasıl,
yazdıkça kaybolan bir hikaye gibi
yada sabah olunca uyanacağın rüya gibi
ama güzel hüzünlü bir rüya

içimden geçenleri yazamaya kalksam
bu sayfalar yetersiz kalır
çektiğim umutsuzlukları
yıkımları
kaldıramaz bu sayfalar

şimdilerde kalbimi
yeni boşlatmışken
aslında dolu
ama ben boş olarak algılamak isterken
senin de öle olduğuna inanıyorum
aslında dolu ama boş demek ister gibisin
belki de yazdıkça daha sı gelecek sanırım
başka zaman bırakayım bu portre çizmeyi
ne çizmeyi biliyorum
nede çizdikçe seni anlatabiliyorum
sen anlatılmaz yaşanan kişilerdensin
tıpkı benim gibi