Her bir günden farkı olmadan doğduğunu zannedersin o gün güneşin,çalışıyorsan işine,,yeni bilgilere hazırlıyorsan da beynini sınıfına gidecek yola düşersin erken saatte;Saat erkendir ve uykusuzluğu benimsemeyen ayakların dolaşır birbirine sataşır bacakların laf dinlemeyen ayaklarına..Ya olmalı dersin ya kalmalı bedenin, ruhunu yatağında bırakır da,gidersin!
Artık sen farkına varmadan olmak istemediğin yerdesindir.Her aşk da bir birine benzer,sanki davetsiz bir misafir gibi çalıverir kalbin kapısını.Tüm yüzsüzlüğüyle ben geldim der benliğine,,,Belkide herşeyi yitirmiş aşka ve sevgiye küsmüş,, hayata karamsar bakıverdiğin günde yetişir imdadına,yeniden sarar o heyecan bedenini, ayakların yerden kesilmiştir beynin ise hükmetme lüksüne sahip değildir artık…Aklının yerine yüreğin karar verir her bir sözüne ve hareketine!
Kaçamazsın labirent misali bir yoldur aşk çıkmaz bir caddeye sokağa benzer,en aciz bir ruh halinde yakalar,,mantığın bile yardım edemez kabullenir yenilgiyi pes eder.
Yeniden doğduğuna şahit olur hayatındaki değerler.Gülümsemen,yürüyüşün değişir,,sohbetinin her yolu ona çıkar,ismini sayıklar herkeze ondan bahsedersin,çocuksu bir yüreğin vardır kötü sözden kem gözden korur laf söyletmezsin sevdana,her şey iyidir her söz anlam kazanır onun dilinden geldiğinde,değerini birer birer kaybeder onsuz geçen her salise;Her şey gitmesi gerektiği gibidir onun varlığında,Güneş başka doğar her güne,özler özlenir sever sevilir,bekler bekletilirsin.
Aniden dizeler kısalır,büyülemez kelimeler.Tekil düzende,şafağa dek ürpertili katliamlarla,en güzel birlikteliklerin bile bitmesi gerekiyor ya bir yerde!Tılsım bozulur,sesini varlığında çığlığa bozgun hıçkırık olmuşken sevdanın,suskunluk kaplar,susarsın.Ne o istemiştir bu ayrılığı ne sen,,kandırırsın kendini suskun benzin soluk karşılaşırsın her geceyi;
Artık ne anlamı vardır aşkın nede bir yolu yaşamanın,,küskün gözlerle bakarsın çevrendeki insanlara ve doğmamış yarınlara.Kahkalara varan gülmelerinin yerini tebessümler alır,yemeden içmeden kesilirsin.Onun yokluğunda hiçbir tat ve lezzet eski tazeliğini sunmayacaktır,bayattır senden ve ondan bir başka herşey…
Ondan ve senden bir biz yaratamamanın kahrınca yaşamaya çalışırsın hayatın zoraki gereksinimlerinde,Bazen bir melodi bazen ise beraber gezilen bir caddedir içini bu kadar ezen,unutmak isterken onu, tutarsızca burnunun en ucu sızlar en derinden!Yaşam buya sevmişsindir bir kere.

HAKAN ÖZTÜRK