Geçenlerde Edebiyat bölümünde Roman ve Hikaye Tahlilleri dersindeydim.Hocamız konuyu anlatırken "TANRI" kelimesini kullandı.Ön sıralardan bir bayan, özgüvenini yitirmiş bir ses tonuyla, hocaya şu soruyu sordu;

-Hocam "Tanrı" kelimesini ecnebiler kullanır, "Allah" desek daha doğru olmazmıydı?

Hocamız Müzeyyen Hanım sadece gülümsedi.Gülümseyişinde o her zaman ki "siz nasıl edebiyatçı olacaksınız" havasını sezinledim.Her zaman hak veremediğim hatta kızdığım bu tavra bu kez hak vermiştim.Arkadaşımın bu cümleyi söylerken kullandığı kelimeler ve kendine güveninde olan eksiklik beni bu tavra hak vermeye iten bazı sebepler oldu.

Öyle ki "Tanrı" öz türkçe idi ve Eski Türkçe’de "Tengri" sözcüğünden geliyordu ve bizlere bu çok önceden ezberletilmişti.Arkadaşımın bu dersleri kaçırdığını varsaysam bile bu şekilde düşünmesini yadırgadım.Zira, bu bölüme katıldığımız günden beridir tasavvuf edebiyatını başlangıcından sonuna kadar öğrenmiştik.Onlarca tasavvuf ehli ve bunların görüşleri ince ince ezberletilmişti hepimize.Bunlara rağmen en basitinden tanrının bir dili olduğunu, onun bizi ancak arapça anlayacağını düşünmesi garip geldi bana.

Biraz daha kafa yorduğumda konuyu kendi içimde derinleştirdim.Tanrı’dan bu denli korkulması yanlış geldi bu sefer.Korkudan doğan bir sevgi gerçek sevgi olamaz diye düşündüm.Onun merhametine, dünyayı yaratırken kullandığı ulaşılamaz sanatına aşık olmayıp, sırf cehennem korkusu ile ona bağlanmak yanlış geldi bana.Zâhidlerde görülen böylesine kaba böylesine sığ bir anlayışı kabul ettiremedim kendime ve yakıştıramadım tek ve en büyük gerçek "Allah" (c.c.) ’a .Hemen ardından ondan korkmayıp onu seven Derviş Yunus’un ona "sen" diye hitâb ettiği şu dizeler geldi aklıma;

Bana Seni Gerek Seni

Aşkın aldı benden beni,
Bana seni gerek seni;
Ben yanarım dünü, günü,
Bana seni gerek seni,..

Aşkın, âşıklar öldürür.
Aşk denizine daldırır
Tecelli ile doldurur
Bana seni gerek seni.

Sofilere sohbet gerek
Ahilere ahret gerek
Mecnunlara Leylâ gerek
Bana seni, gerek seni.

Yunus durur benim adım
Gün geçtikçe artar odum
İki cihanda maksudum
Bana seni gerek seni...

Yunus Emre