"mor saçlı meleğim..."


hala gördüğüm rüyanın etkisindeyim...


bilmiyorum sizde farkında olur musunuz bunun,
ama ben o olayları yaşarken rüyanın içinde olduğumu bilirim...
belki de bu yüzden çok yorgun ve bitkin kalkarım bu rüyaların sabahında...






uzun zaman oldu, vazgeçtim rüyalarımın bana ne anlatmak istediğini çözmekten...
ki bilirim güçlüdür bu yanım... ve ben hep törpülemeye çalıştım, uyutmaya çalıştım...

çözmek, geceyi o rüyayla geçirmek kadar zordu çünkü...
zordu diyorum, çünkü benim rüyalarımın her zaman bir dili oldu,
her zaman bana söyleyecekleri bir şeyler oldu,
her zaman bana gösterecekleri bir şeyler oldu...

ve bunları çözmek, sonrasında da beklemek zamanla yıprattı beni...
evet, uzun zaman oldu, vazgeçmiştim rüyalarımdan...

ki çok çaresiz kaldığımda da yol olduğu çok olmuştur bana...

şimdi nerden aklıma geldi bunlar di mi?

dün geceyi anlamlandırmaya/adlandırmaya çalışıyorum kendim için...
inan sadece kendim için...

diyorum ki,
o kadar çok şeyi birden yaşamaya ve yönlendirmeye çalışırken,
acabalarım var, huzursuzluklarım, huysuzluklarım var,
korkularım var hata yapma/mak adına...

çok derinlerimde bir şeyler bir şeylerle devamlı kavga halinde...
onların içine bir ışık yakmalıyım ama nasıl,
aydınlıkta daha iyi düşünüp-olumluya çevirebilecektim sanki herşeyi...

geceyi bir rüyanın içinde seninle geçirdikten sonra çok düşündüm,
"neydi bana verilmek istenen...?"

buldum...

ışığı yakacak ve düşüncelerimi olumluya çevirecek gücüm yoktu benim...
yorulmuştum, garip ki ilk defa olaylara karşı yenilmekte olduğumu görüyor
ve izliyordum... üstelik değiştirmek adına da hiçbir şey yapmak istemiyordum...


farkındalığımı kaybetmiştim....

bu gece,
bütün güzelliğinle, gülüşünle, sevginle, renginle, canlılığınla
ve en çok da kabullenişinle, bana kaybettiklerimi verdin/getirdin...