Yükleme, kendi yükünü bana...
Taşımaktan ziyade, anlamı yoruyor aklımın zarını ! Bir pencere sun gözlerime, bakayım engin yüreklerin çelik bileklerin, narin çiçeklerin tomurlandığı, görülmemiş renklerin tuvalde izini bulayım.
Bakabilir miyiz aynı pencereden ?

Yükümü almış yürüyorum, ahesteyim.Zaman hiçlik duvarına vuruyor ince yerinden, kırılır gülün narin bedeni, hoyrat esen rüzgarın sesine kaç sefer bağladı umut salım.

İnsan nedir neden ibarettir ?
Su derim kendime, su !.. Akar..... akar. Hayat bulur, hayat buldurur ! Yüreğime su yürüdü seni buldum ,seni buldum !.. Düşlerime kan yürüdü seni buldum, seni sordum seni ! Sevdam su sevdası !
Baktığım penceremi sana sundum ! Ne görüyorsun ?

Görebiliyor musun ey yar !
Anlata biliyor muyum sana dünyamı ?

Zira hoş değilim son zamanlarda , şimdi çiçeklerimin boynu bükük,renklerimin rengini çözdüler !

Her şeyi değiştirdiler
Yükün hafiftir, al bunu da dediler !
Sen alışkınsın çekersin dediler !

İnsanlara kendisini satmayı öğrettiler !
Satılanlar , satanlardan ahlak dersi aldılar !
Yüküm hafif !
Ne demezsin ?
Kuru sözcüklerimi yeşertemedim ,fidanımı büyütemedim.Su varlığımda susuz kaldım.
Susuzum!
Kim değil ki !
Sözün bittiği yerde duruyoruz.
Artık devir çamur devri !