Kaldırımlar ıslanmış.sokaklar alabildiğine karanlık.ölmüşlüklerine ağlamakta yıldızlar...herşey kimsesiz ve kimliksiz bu şehirde.yalnızlık saltanatını yaşıyor...ne sokak kedileri, ne tinerci çocuklar ne de işe çıkmış orospuları....
karantinaya çekmiş gibi kendini sefaletin orta yerinde bir salgın hastalıktan...
kan kusan şafaklara varmakta havada ki ayaz.isterik bir gecede herşey rezil düşlere mayalanmış beklemekte....tüm çirkinliği ve çıplaklığı ile...bütün temizlerini kirletmiş caddeler...
vakit ağrıyor...sancılı mı sancılı...ha doğdu ha doğacak..kızılcık şarabıyla yıkamışken kendini ha yırtıldı ha yırtılacak.az kaldı iki gözüm.az sonra patlayacak..olmayan kimseler de yavaş yavaş çekilmekte gecenin içinden...koltuk altı ederek düşlerini, açlıklarını, özlemlerini, sevdalarını, ayıplarını...koltuk altı yap yap bitmiyor...herkes az sonra giyecek yeni elbiselerini...Bayram yerine üşüşen çocuk misali.gün ortası yalanlara, sahteliklere dalacaklar yine unutarak insan olduklarını...yüreklerini bırakarak karanlıklarda çıkacaklar gün ortası turlarına...
gülüşler terkederek hüzünler dolduracak gamzeleri yine...

SEVGİ KAYA... KASIM 2008