Beklentilerim ,hayallerim çok geride kaldı. Dizine yatıp uyuyacağım, sarılıp başım omzunda ağlayacağım biri yok .Penceremden gece gök yüzünü seyrediyorum. Hem de düşünüyorum…Belirsizlikler içinde yaşayıp duruyorum.Hayatın, kurgulanmış bir roman olmadığını ben de biliyorum .Her insan kaderini yaşar; buna rağmen, bin düş bin yorum geçiyor gözlerimin önünden:Köksüz ağaçlar, çorak topraklar gibiyim, yalnızlık şehrinde sürgünüm İçinde bulunduğum durum korkutuyor beni. Yüzümü ne yana dönsem, hep çocukluğum dikiliyor karşıma . Tek tesellim fotoğraflara bakmak. Bırakıp gittiniz beni. Şu duvardaki resminizde üçümüz yan yanayız, ortadaki saf masum kız benim. Anneciğim Babacığım beni küçük dünyamda vahşi bir yalnızlıkla bırakıp veda ettiniz .Yıllarımı nasıl tükettiğimi ben bilirim…Her gün doğduğunda ulaşamadığım düşlerimle halâ hayal kurmaktayım.Devamlı yazıyorum. Bazen ruhumun coşkunluğunda, bazanda acılarında, çağrışımların ardında çok güzel şiirler yazıyorum. Günlerim hemen, hemen böyle geçiyor. Şu anda da derin bir sessizlik var odamda, bu sessizlikte sadece kalbimin ritmini dinliyorum. Yalnızlığım, içimde onulmaz acı .Ben labirentlerde gezinirken, odama giren ateş böceği ışık huzmeleriyle odama bütünüyle hakim oluyor! Somurtup durma diyor , görebiliyorsun, kafanı, kaldır bak senin için bu
gökyüzü : mehtap var ,ay var ,yıldızlar var … Duyuyorsun kalbinin atışını bile, ya düşündüklerine ne demeli?Yazıyor okuyorsun .Daha sayamadığım bir sürü nimetler içindesin. O kadar etkileniyorum k: Yüce yaratıcının nelere kadir olduğunu görerek teslimiyet içinde dualar ediyorum.El açtığım andan itibaren renkler iç içe geçiyor.O renklerin içinde o mutlu çocuğu görüyorum. Yalnız olmadığımı düşünüyorum.
Umutsuzluğum umuda dönüşüyor. ..Umut ile düşüncenin ,hayâlle gerçeğin arasında yoğrulurken ateş böceği ruhumun acılarını makaslayıp rüzgara savuruyor…Gel diyor beraber çıkalım semanın ışıklı merdivenine!Benliğim,rüyada gibi bir kuş hafifliğinde beraber tırmanıyoruz rüzgarın nağmeleri eşliğinde!Dağın uğultusu , dalgaların sesleri, müziğin en doğal melodisini oluşturuyor, her yer bana sesleniyor: yalnız değilsin…Ateş böceği, bak bana diyor gülümsüyor,arkadaşım Ermişler inzivaya çekilip gizemli yollarda semanın ışıklı merdivenine tırmanırlar. Sende duyuyor musun? eminim ki. Duyuyorsun! his ediyorsundur…

Şükran beş ışık
11-11-2008
italik ]