Sayıları bulan insan,en çok sıfırı bulmakta zorlandı.Sıfır tüm sayıların toplamıdır.Onunla başlanır saymaya.Yine ona gelinir.Kozmos gibi yuvarlak, kendi kendinin içindedir.

Mutlak sıfır tanrı olmalı, (+) (-) sonsuza uzanan yolun başlangıcı ve sonu, sıfır asla yok değildir. Yokun içinde bile vardır.
İnsan ölünce sıfırlanır. Sıfır tam kendisinin ortasındadır; kendi kendinden çıkmaz, sıfır göbek bağıdır; aslına uzanır insanın...

Sıfırın içinde enerji olmalı. Boşluk sandığımız yan, bir beden, bir varlık olmalı.
1)Sıfırın kendi üstü: Ben, tekillik, başı biçimsel dik.

2) Birin yanındaki, sevgili:Sen, bire benzeyen başı eğik,yüzünü bire dönen, birin birle toplamı; nazlı gelin diz çöken.

3) Birle birin toplamından oluşan yeni birliktelik; yeni doğanla üstelik.
Yeni doğan çocuk: O
O, üçüncü tekil, ay hilâli, sevimli varlığımız, kutsal yanımız, canımız, canımızın uzantısı. İçimizde ve dışımızda O. Ne kadar da sıfıra özdeş, durumuna bir bak, fani, gelip geçici, bir zamanlar biz de çocuktuk, ana baba olduk, unuttuk hani ?

4) İki ayağım , iki elim; kendi üstünde dört köşeyim. Bak biçimine dördün, kaç köşe gördün,
Çalış çabala, üreten kişi ol, ayağınla yürü ,elinle topla, kendine iyi bak , arada bir yokla !

5)Gökyüzüne çengel ile asılı güneş, yıldızlarda köşe, eller avuçlar birbirine birleşe, ortada denge, kopsa parmağımızın biri, kaybolur ruhun âhengi, ümit ellerimizde, bir de yıldızlar üstümüzde, düşlerimizin evreni, iki göz, iki kulak ve bir ağızdan çekip çeviren beyin;
Gördün mü beş etti, kafamızı güneş etti.

Ellerin, ayakların dört köşe, bir de başın; çevir güneşe, gökyüzünde beşinci köşe. Yıldız resmi çizerken,ayrılmaz elin çizdiğin yerden, senin de iki yıldızın varsa eğer, biri yerden biri gökten. Birisi olmalı seni yıldız gibi çizen...

6) Yerden göğe ibadet, gökten yere uzanan yoldur, dokuz mu altı mı, karmaşa yarattı, bilinmezliği içine kattı, tanrı kainatı altı günde yarattı, çıktı kendisi yedinci kata yattı? Yani evren yedi katlı?!

7)Yemem içmem; tırpan biçmem, saadetim, şahadetim; acım sevincimi, sevincim acımı yedi bitirdi.Yedi kerâmeti; yedi canlı kedi...
Anam benim yedi yılımı yetirdi, kara bıyığımı bitirdi, elime bir tırpan verdi, bundan böyle çalış kazan ye dedi....

8) Sen ve ben bağlıyız göbeğimizden, her şeyi sevgiyle var eden, her şeyi gören göz.O’dur gözümüzü var eden.

Dünyası sevgidir sekizin. Dört köşe sen dört köşe ben, koptu göbeğimiz,gözlerimiz sekizin içinde sekiz çizen.

Böl sekizi,yatay; altta dünya , üstte ay, bir büyük sevdadır gökte dolunay. Yerde yalnız insan, ay ay/rılık, ayrı yaşayan...

Düşey böl bak sekizi; üçe benzeyen tenine yazar özlemini. Gökte ay’ın iki ayrı hilâli, ilki doğuya, sonraki batıya bakan sıkıntılı hali.

9) Dokuzun ne olduğu insanı dokuz doğurtur. Ondan başlayıp geri geleyim, sanki ona hamileyim. Çok yakın duyuyorum kendimi ona; geldik sistemin sonuna.

10) Varlık yokluk yan yana: Bir ’ Ben ’ isem ’ O ’ sıfır, ’O ’-Sıfır- ben isem ’ O ’ bir.O ben miyim, ben o muyum; orasını Allah bilir.
Onun ne olduğunu insan ancak sıfırlanınca öğrenebilir.Toprağın altına gir; tanrı kainatın kendisidir.
Yıldız çizelim elimizle; kesişme noktaları toplam on; yıldızlar görebildiğimiz EN SON !
O halde çıkınca can bedenden,yükseleceğiz gökyüzüne.


Çizerken yıdızı dikkat ettin mi; beşi ayrı köşelerin, beşi orta yerde, ama hepsi bir bedende, öylesine bir ilâhi düzende kenarlar eşit kılınmış birbirine güzelce. Kim bozarsa güzelliği , hesap verecek gökyüzünde.
Yıldızlar ki, yalnızca düşlerine değil, çiçeklerin gülüşlerine de karışır. Onun için mikro kozmos ben, makro kozmos evren; EVRENİN ÖZETİYİM BEN !

Herkes yazık olmasın ister emeğine, yıldızlardan gelen ışığın da bir faturası olmalı, yaşarken dünyayı, ışığı boşuna harcamamalı !...



BİRE DOKUZ YAKLAŞINCA
ONDOKUZ GELDİ MEYDANA
TANRISAL DOĞURGANLIK
PEYGAMBERLERİN ADIDIR
BÜYÜK HARF DİZELERDEN
HARFLERİNİ SAYALIM MI
EVRENİN SIRRI İÇİNDE
CAN TENE GELİP GİDENDE
HEM KIŞ HEM DE YAZ GELİR
CAN GÖNÜLDEN SEVERSEN
GÜN BATISINA GİDERKEN
UFUKLARDA YANAN BULUT
CEHENNEMDEN YÜKSELİR
SEVGİMİZİN YAŞI DOLDU
ONSEKİZLE REŞİT OLDU
YÜCE TANRIYA EŞİT OLDU
GÜNEŞTEN ATEŞİ BULDUM
O DÜNYAYI TERK ETMEDEN
HEM YAZI HEM KIŞI BULDUM



Sözlere bak
Sese uyuma bak
Tene bedene bak
Ahenge bak
Dokun ellerinle
Dokun yüreğinle
Özlü güzeldir
Bu ses şiir
Dünya halin bitende
Ötekisi bedende
İnsan yine dirilir
Kulak ver sese
Bu ses şiirdir
Şiir kimin sesi
Sorma
Şiir yalnızca dinlenir
Bu ses evrenin
Yedinci katından gelir
SORDUN MU HİÇ KENDİN DE
BATAR MI GÜNEŞ KENDİNE
BU DÜNYAYI DÖNDÜREN NE ?



Şaban AKTAŞ-12.02.1998
Şaban AKTAŞ-12.02.1998


Açıklama:Büyük harfle yazılan dizeler 19 harften oluşmuştur. Duygu ve düşünce yoğunluğu yaşadığım on yıl önceki bir periyotta yazılmıştır.