Yazmak kadar zor biriş varmıdır.Bence yoktur, özellike de biz Türkler için. Konuşur muyuz elbette, hem de herkesten daha güzel ve de daha süslü, daha çok ama iş yazmaya, elimizi kaleme, kılavyeye uzatmaya gelince onlarlala düşünceleri yere sermek işi olunca bize bir dağ devirmek kadar zor gelir.
Ben okula giden ilköğretim , lise talebelri ile konuşmayı severim. Geçenlerde bir ilköğretim talebesi ile konuştum. "Yazı yazmak hoşuna gider mi? "dedim. Yazım kötü, dedi. Yazı yazmayı sevmem, düşüncelerimi de konuşarak anlatmak bana daha güzel gelir. Ama bunun yazımın kötü olması ile alkası yok, dedi. Size küçük bir örnek.
İşte insanımızın yazı yazmaya, duyguları kağıtlarda isanlarla paylaşmaya olan bakışı. Bazıları bunun böyle omadığını iddia eder, belki de bu örneği kabul etmez. Bence küçük örnekler de bazen büyük örnekler kadar bizleri o konuda örneklendirebilir. Her şey içinden çıktığı toplumdan içinde bir parça bulundurur.
Sizce bu konuda bizim asıl sorunumuz nedir? Bizim yazar ve çizerlerimiz sizce doğuştan mı yazardır.Benim aklıma sanki böyle bir doğa üstü görevlendirme gibi geliyor.
Bütün bunlara herkes belki güldü, belki kızdı,beki dudak büktü ama ben bu konunun irdelenmesi, insanlarımızın artık yazma konusundaki hastalıklarına bir çare bulunması gerektiğini düşünüyorum.