8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1074
Okunma
adam kadını gözleriyle sevdi...
onun gözlerinden geçen sihir
hiçbir kelimede dile gelmedi...
kadın adamı dokunarak sevdi...
bu dokunuşların karşılığı
hiçbir seviye eş gelmedi...
sözlerin hiç karışmadığı, aşk ve buna benzer,
buna bağlı kelimelerin hiç kullanılmadığı bir birlikteliği yaşadılar ve yaşattılar...
çevrelerindeki herkes aralarındaki her ne ise ki,
herkese göre birbirinden vazgeçemeyen ama hiç dile getirmeyen
iki sırılsıklam aşık, öncesinde çocuk-sonrasında genç...
kimi zaman okulda, kimi zaman bir gezide,
kimi zaman da arkadaş gruplarıyla bir aradayken ayrılmaz ikiliydiler...
okulda öğretmenlerinin bile ilgisini çeken-sevilen, izlenendiler hep...
gün olmazdı ki arkadaşları, ailelerinden birisi
ya da öğretmenleri takılmasın aralarındaki bu bağa...
azcık birisi sıkıştırsın " hadi artık herkes sizden çıkmanızı bekliyor " diye,
genç adam hemen kızın gözlerine b/akar "hadi dans edelim" derdi
ve kaçarlardı o ortamdan..
kimse bilmezdi ki genç adam "dans edelim/mi?" derken
aslında "seni seviyorum" derdi kıza...
bilirdi ki bu davete hiç hayır denmezdi...
ki kız da sarılırken genç adama verirdi cevabını zaten "ben de seni" diye...
ama sözsüzce işte...
gözleriyle ve dokunarak sadece...
onların dansı birbirlerine olan duygularıydı, özlemleriydi...
dansla dile gelirlerdi birbirlerine karşı...
dansla sevişirdi duyguları...
bilirlerdi...
varsın başka kimse bilmesindi...
( bu arada kadın düşündü, hangi şarkıda dans ederdik biz?
ya da bizim şarkımız var mıydı..? hemen aradı sordu adama…
adamdan da aynı cevabı alacaktı biliyordu, olsundu …
adam cevapladı " biz dans ederken bütün şarkılar bizimdi ki,,,
ne çaldığını duyan mı vardı ...? şarkı bahane dans şahane…" ………..)
bu arada kadın yanıldı, adam şarkıları sıraladı.!
adamda müthiş bir de çene vardı, gözlerinde hep bir şeytanlık ve muziplik…
kadın da ne kadar sessiz ve sakinse, gözleri buluştuğunda uyardı adama…
nasıl bir şeyse bir araya geldiklerinde ya her şey süt liman
ya da her şey alt üst, ama her şey yerli yerinde ve kendilerine sadece…
etrafa karşı ise rahat durmasını hep bildiler…
aslında birbirlerine tamamen zıt ama yine de yapışık iki balık, kadınla adam…
duygusal, düşünsel, gerçeksel ne varsa her şey altüst oldu iki balık bir araya geldiğinde…
tehlikeli karışım kadınla adam…
umursamadılar…
belki de umursamak işlerine gelmedi…
onlar konuşmak yerine yaşamayı seçtiler...
konuşmak bir anlamda kaybetmekti bir çok şeyi...
ad koymak bir zaman sonra hayatından çıkarabiliyordu o çok özel kişiyi...
belki bilinçli belki de farkında olmadan istedikleri
hep hayatlarında tutabilmekti birbirlerini...
şimdi hep susuyor mu bunlar diyeceksiniz, hiç konuşmazlar mı ?
olur mu öyle şey, onları bu derece birbirine bağlayan şey,
her şeyi konuşabilmeleri, paylaşabilmeleriydi zaten.…
farkında olmadan birbirlerine destek olmaları, kol-kanat germeleriydi…
etrafa karşı kalkan olmalarıydı birbirlerine…
…
ne okulda ne de dışarıda günlük hayatlarında ayrılmadılar...
ne zaman ki okulları ayrıldı, şehirleri ayrıldı, yolları da ayrıldı…
hiç konuşmadan, hiç anlayamadan öylesine uzak düştüler…
aralarına önce şehirler, sonra işler ve sonrasında eşler girdi…
peki özlem dindi mi…?
dile gelmeyen her şey unutuldu mu…?
hayatta elde edemediğimiz bir çok şey gibi maziye mi gömüldü…?
/Kasım08/Denizce
"evet,
sıcacık,sizisımsıkısaransevdalariçindeboğulmanız,
nefesnefesekalmanızdileğiile..."
devamıgelecekinşallah/birara_:)
Cevap Yaz