paris’te 4. günümüz...alican abilerde kalıyoruz...kahvaltımızı yaparken bir yandan da bugün nerelere gideceğimizin planını yapıyoruz birlikte...

dün eyfel kulesini,notr dame kilisesini, müzeleri gezdik...kilisede bir ayine denk geldik...insanların tek tanrı inancı içerisinde olmalarından bir kez daha etkilendik...inanç insana çok yakışıyordu her yerde ve her dinde...ama kiliselerin sivri ve karanlık diyebileceğim loş manzarası bize camilerimizin o gözü yormayan yuvarlak kubbeleri ve ışıl ışıl manzarasını kıyaslattı kendiliğinden...ve çan seslerini anlamlandırmaya ne kadar uğraştıysak da bir ibadet yerine ne kadar aykırı durduğunu düşüne düşüne gezimize devam ettik...

alican abi ve huriye abla ile birlikte parisin arka sokaklarındayız şimdi...beyler önde biz arkada turluyoruz parisi...dünyanın bütün tanınmış markalarının mağaza ve üretim yerlerini görüyoruz...saat markaları,parfüm markaları ,bu yılın modasını çoktan vitrinlerinde sergilemeye başlayan paris...

sonra biraz daha arka sokaklara düşüyoruz...köşelerde duran kadınları fark ediyorum ve soruyorum huriye ablaya...kadınlar bir moda dergisinden fırlamış gibi son derece açık kıyafetler ve bol makyajlı yüzleri ile öylece duruyorlar...huriye abla bakma o tarafa sen,müşteri bekliyor onlar demez mi?yanım da da fotoğraf makinesi var...ben bu manzarayı çekicem diyorum...ve bizim beyler tam kadının önünden geçerken onları da aynı kareye alıp deklanşöre basıyorum...

flashı farkeden kadın o an da bizim olduğumuz yere doğru yürümeye başlamasın mı?resmen üzerimize yürüyor...yaklaştıkça yüzündeki kızgın ifadeyi daha iyi görebiliyorum...huriye abla da kadına doğru bir-iki adım atarak fransızca bir şeyler söylüyor...ben arkada olanları izliyorum elimde fotoğraf makinesi ile saf saf...kadın elimdeki makineyi göstererek bi şeyler söylüyor kızgın kızgın,huriye abla gayet sakin...sonra biraz daha sesini yükseltince kadın bu sefer sesini alçaltıyor...ve arkasını dönüp gidiyor...

burda dün izinsiz fotoğraf çeken birini ayakkabısının topuğu ile nasıl yaraladığını anlatmış kadın..."izinsiz resmimi çekemezsiniz" demiş...fotoğraf makinemizi istemiş...o zaman huriye abla öndeki beyleri göstererek biz senin değil beylerin fotoğrafını çektik demiş...kadın ikna olmuş Allah’tan...

o resim hala albümde duruyor... hakkını arayan ve hakları devleti tarafından korunan bir vatandaşı görüyorum o resme baktığım zaman...olanları düşününce biraz kendimden utanıyorum...bir insanın hakkını gasp etmiş olma duygusu rahatsız ediyor beni...sonra dönüp güzel ülkemin güzel insanlarının hala insan hakları konusunda ne kadar garip bırakıldığını görüyorum...mezuniyet törenine başını açmadığı için katılamayan genç kızlarımızı düşünüyorum...

hak verilmez alınır sözünü hatırlıyorum...gerekirse ayakkabının topuğu ile !