Bir sonbahar gecesiydi.Rüzgâr bahçelerdeki ağaçların son kalan yapraklarını da düşürüyordu.Kapı çalındı.Gelen Aliler idi.Misafirliğe gelmişlerdi.Hemen oyuncaklarımı toplayıp saklamaya koştum.Oyuncaklarımı kimseye göstermem.


Ali`nin elinde bir oyuncak araba vardı.Eski bir oyuncak araba.


Ah oyuncak trenim evin orta yerindeydi .Saklamaya fırsat bulamamıştım onu.Ali görmüştü:
-Oyuncak treninle oynayabilir miyim ?
Fısıldarcasına:
-Bozarsın …
Ali`nin annesi duymuştu.Ali`ye sert sert baktı.Annem :
-Ne oluyor dedi.


Annem bana sert sert baktı. Annem oyuncağımı kıskandığımı anlamıştı. Annemden çekinmiştim.Oynattım Ali`yi çaresiz.
Babam :
-Bu gün nereye gittin oyuncak treninle ? diye yine sordu .
Hep sorar:
-Konya’ya...
Babam güldü.Neden güldüğünü anlamıştım.Oyuncak trenin Konya’ya gitmediğini ben de biliyordum.
-Konya’ya tren yolu var. Gitmiştir, gitmiştir…
-Tren yolu her yere yok mu baba ?
- Yok.
-Öyleyse bana uçak al.


Annem:
-Kış geldi dedi, kömür lazım.
Ali`nin annesi:
-Biz de daha kömür almadık, dedi.İki aydır kirayı da ödeyemedik.
Annem:
-Vah vah…Yine mi ?


Son bahar rüzgârı esiyordu Ali`nin annesinin gözlerinde:
-Ev sahibi çıkarır mı bizi bu kış ?
Annem :
-Üzülme elbet bir çaresi bulunur.
-İnşallah !...
Birkaç damla yaş koptu kopacaktı Ali`nin annesinin
gözlerinden.Annem :
-Biz ne güne varız ?


Babamın yanına sokulmuştum .Babam yanağımdan öperek :
-Derslerine çok çalış sana uçak alacağım.
-Söz mü ?
-Evet, söz.


Oyuncak trenle oynuyordum ama hemen uçak hayalleri kurmaya başlamıştım.Uçak alsın babam, daha çok çalışacağım."Ders zamanı ders oyun zamanı oyun diyordu ya annem ” Bir uçağım olsun.Söz “ Oyun zamanı oyun; ders zamanı ders”.Annemi de üzmeyeceğim…


Ali de babasından uçak istemişti:
-Baba sen de bana uçak al.
-Sen de Ömer kadar çalışırsan alırım.


Alinin babasından benim babam daha çalışkan.Ali`nin babası ev kirasını bile ödeyememiş.Babam alacam dediyse alır. Uçağım olsa her gün baba anneme uçacağım.Onu çok özledim.Babam da özlemiş.Babamı da alacağım uçağıma.
-Baba uçak al, çabuk al; benim çalışkan babam !


Benim babam çok çalışkan, öyle çalışkan ki hiç yoruldum demez.Ne iş bulursa onu yapar.Geçen gün sırtıyla birine kömür taşımış.Yüz lira kazanmış.O gün bana yeni ayakkabı almıştı.


Ben de babamın oğluyum.Matematik sınavından pekiyi aldım.Annem: "Babanın oğlusun" dedi bana, "Hep babanın oğlusun der" annem. Gururlanıyorum.Bu sözü hep duymak istiyorum. Aklıma yeni ayakkabılarım geldi.Yeni ayakkabılarımı Ali`ye göstermek için elime aldım.Annem:
-Ayıp.Sakla onları...


"Görsün" dedi Ali`nin annesi…O da babasından istesin.Babası da çalışsın.Tembel tembel yatmasın.Ali de tembel.
Matematikten zayıf aldı.Ben hiç zayıf almadım.Zayıf alsam kahrımdan ölürüm.Aliye tembel olduğu için çok kızıyorum.


Çaylar içilirken Ali`nin babasına babam ciddi ciddi bir şeyler anlatmaya başlamıştı.Ali babasının yanına oturdu.Ben de babamın yanına.Babam:
-Bu şehirde çalışan aç kalmaz; iyi ki köyde kalmamışız, diyordu.


Ali’nin babası ise:
-Biz köye döneceğiz, diyordu.
-Mahmutlar döndü de ne oldu ?


Ali`nin babasını hiç sevmedim.Şehir köyden güzel…Babam köyden iyi ki şehre gelmiş, bana bu oyuncakları nasıl alırdı . Ben köy okulunu hiç beğenmiyordum.Şehirdeki okulumuz kaloriferli.Masalarımız yeni…


Annem de Ali`nin annesine bir şeyler anlatmaya başlamıştı Annemin yanına gittim.Merak etmiştim ne konuşuyorlar diye.Annem :
-Sakın köye dönme, diyordu.
Alinin annesi :
-Aç -açık bırakacak bu tembel adam bizi, diyordu.


Annem herkese acır.Ali`nin annesine acımıştı.Terzilik yapar yine geçinirsin. Köyde ne işin var demişti.Ali`ye de pek acımıştı annem.
-Benim oğlanın fazlalıklarını veririm
-İyi olur demişti Ali`nin annesi.


Ve o gece annem her şeyimi Ali`ye vermek istemişti.
-Olmaz anne o ceketi ben giyiyorum.
-Yavrum Aliler bizim akrabamız.
-Aliler bizim akrabamız mı ?
-Evet.
O akşam Alilerin bize akraba olduğunu annemden öğrenince sordum:
-Çok mu akraba Aliler bize ?
-Evet.
-Babası babanın akrabası.Annesi de benim akrabam.


Alilerin akrabamız olduğunu öğrenince köye gitmelerini istemek içimden gelmemişti.Ali benim akrabam."Akrabalar bir birine yardım etmeli…"diyordum.Ve anneme ceketi uzattım "Ali`ye ver bu ceketi" dedim.


Babam da babasını bulduğu işlere götürecekti.


O gece ”Akrabalık öldü mü ?” demişti babam.Benim babam çok iyi kalpli…


Ve o sonbahar gecesi oyuncak trenim hiçbir yere gitmez olmuştu.Oyuncak trenimi uzatarak babama:
-Al baba bunu sat, dedim.
-Neden ?
-Alilerin ev kirasını ödeyelim.Aliler gitmesin.
Çok üzülmüştüm Aliler için:
-Uçak parasını da Alilere verelim.
-Pekiyi oğlum .
-Alilere üzüldüm baba !
-Bir çaresi bulunur.


O sonbahar gecesi tek tek oyuncaklarımı babamın önüne taşıdım:
-Baba bunları da sat !...


Bütün oyuncaklarımı satmaya razı olmuştum. Ali`yi düşünüyordum.Kömür alamayacaklarını, aç kalacaklarını…


Gönül ağacımdan yapraklar gibi düşmüştü bütün oyuncaklarım o gece...


Hamdi Oruç