İnsanı, hayvanı, doğayı, memleketi, toplumu, yaşamayı sevmek.
Bunları çoğaltın, aklınıza gelen başka sevgileri de alt alta sıralayın.Paranın dışındakileri tabi ki.Hepsinin tam ve eksiksiz olması düşünülemez.
Ben diyorum ki; Hiçbir sevgi taşımasaydık.Sadece biri olsaydı, ama tam olsaydı.Ödünsüz,eksiksiz,katışıksız, zamanla diğerlerini de, yan yana dizerdik.Yaşımızla beraber insanlığımızda olgunlaşırdı zamanla.
Mesela;Başka sevgi tanımadan,İçimizde sadece hayvan sevgisi olsaydı.Evimizdeki sevimli finomuzun dışında da hayvanlar olduğunu görürdük.Çatılara konan kuşlardan, parklarda dolaşan kedilerden de hoşlanırdık. Bu sahipsiz hayvanlara yiyecek veren insanları severdik zamanla.Bu insanların sevdiklerini, O na huy olarak benzeyenleri, Onunla aynı mesleği paylaşanları,aynı şehirde oturanları,
Derken;
Onlara emeği geçenleri, insanlığa hizmet edenleri, kalbimiz ve vicdanımızla ne kadar dürüstsek, o kadar genişlerdi sevgimiz.
Hayatımız bir o kadar keyiflenirdi.
Yaşamdan zevk almıyorsak, güzellikleri paylaşmayı bilmiyorsak, genç yaşta ihtiyarlamışsa ruhumuz, aklımız, dimağımız.
Stres ve kabuslar içerisindeysek, paramızın dışında da, dostlarımızın olabileceğini görmüyorsak.
Sevgi kavramını tanımıyoruz demektir.
Çok yazık..
Ben kendim için söylüyorum. Keşke bir şeyi sevseydim, ama tam olsaydı sevgim.Belki daha olgun ve daha insan olurdum.
Dürüstçe.
Ödünsüz.
Katışıksız
İnsanca.
Onurluca……….

Saygılarımla.