Ben ne konuşabilirim ki ? Şehidim orda işte. Ömrünün baharında. Tastamam yirmi bir yaşında. Ben ne diyebilirim ki yiğidim, aslanım. Süt kokan, bahar kokan o narin teni bir musalla taşında. Uzanmış sonsuzluk uykusuna. Üstünü örten ay yıldızlı albayrak sana ağlıyor. Biraz sonra defnedileceğin o toprak sana ağlıyor. Bir millet dimdik ayakta. Yüreklerinde acıların en koyusu. Sana yanıyor.

Ben ne konuşabilirim ki ? Şehidim konuşmalı son defa. Anlatmalı gerçeği. Anlatmalı sevdayı; bayrağa, devlete, millete ve vatana.

Ben ne konuşabilirim ki ? Destanlar yazsam kifayetsiz kalır seni ve davanı anlatmaya. Ağıtlar yaksam, nefesim yetebilir mi sanıyorsun, isyanımı haykırmaya ? Ben ne konuşabilirim ki ? Sıra dışı bir tevekkülü yaşıyorum sessizce. O aziz hatıranı düğün bilerek. Ve ancak huzur bulabilirim senin ağzından senin yüreğinle kükreyerek. Başka ne diyebilirim ki şehidim ? Rahat uyu şehidim... Emin ol ki bayrak inmeyecek, ezan dinmeyecek. Vatan sağ olsun! Ruhun şad olsun!

BAYRAK BENİM

Selam senin yıldızına alına
Selam senin hürriyete akan yoluna
Selam senin istiklale akan yeline
Bayrak tenin, ten bayrağın koynunda

Sanma sensiz başım kalkacak yerden
Sanma sensiz güneş doğar seherden
Işık çakar çıktığın her gönderden
Bayrak tenin ten bayrağın koynunda

Hangi şafak varki sensiz şen olur
Gök kızla döner ufuk kan olur
Biter hasret kavuşuruz gün olur
Bayrak tenin ten bayrağın koynunda

Benki sana can vermiş bir Mehmedim
Senden başkasını kendime yar bilmedim
Sen gülmeden ben Dünya’da gülmedim
Bayrak benim ben bayrağın koynunda

İHANET ETTİĞİNİZDE CESEDİNİZİ KABUL ETMEYECEK TOPRAK PARÇASINA VATAN DENİR.