Merhaba değerli Ozan Abim;
Bu hikayeyi kaçıncı kez okuduğumu Allah biliyor. Taslak halinden şimdiki haline kadar... Ve her okuyuşumda aynı hazzı duyuyorum. Sizin şiirlerinize nasıl hayran olduğumu biliyorsunuz. Rahmetli Dilaverr CEBECİ şirlerindeki hazzı alırım hep.. Ama bir hikaye de de aynı hazzı ve çayın içindeki şeker misali aynı mesajı bulmak bi rokur için mutluluktur..
Ne fazla ne de az, ama yerinde, ama kararında, ama zaruri bir mesajdır bu...
’Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü/Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü! ...’

İSTİKLAL ve BAYRAK arasındaki o muazzam alakadır satırlarınızdan bana kalan. Ve izlerin geleceğimizi emanet edeceğimiz çleirmizin her koşulda bu bilinç ile yetiştirilmesindedi mecburiyetimizdir ödev olarak varsayacağımız.
-’Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın! .....’

BU GÜN GENÇLERİMİZİN SOKAKTA KAFETERYA (her neyse) KÜLTÜRÜ (!) YETİŞTİĞİNİ DÜŞÜNÜRSEK, BAYRAK şiirleri ile büyütülen GÜL lere ne kadar çok ihtiyacımızın olduğunu/olacağıı daha iyi kavrayabiliriz...
Eğtn her mısranız, her dizeniz için yğrekten teşekkürlermi arz ediyorum. Umarım bünyesinde en yüce mesajlrı barındıran bu eseriniz hak ettiği değeri bulur. Umarım GÜL lerimizi bayrak gölgesinde büyütürüz. HEPİMİZ..

Daim saygılarımla...