Yine bir sonbahar akşamı idi ve ben hala onu düşünüyordum.Sanki terk eden benmişim gibi kendimi suçlu hissediyodum.Sürekli "neden"diyordum kendime"neden".Niçin ikimizde birbirimizi cezalandırıyorduk sanki.Mutlu olmak ikimizin de en doğal hakkı.Allah’a sürekli dua ediyordum"ne olur allah’ım ne olur gelsin yanıma artık"diyordum."Sadece gelmesi yeterli bana karşı bir adım atması yeterli gerisini yapmaya hazırım ikimizi mutlu etmeye hazırım."Gece boyunca tanrıya dua ettim böyle.sabah kaltığımda ise güneş açmıştı.Bilirsiniz böle sonbahar sabahlarını kendimi dün geceden sonra bu sabah iyi hissediyordum.Şöyle bir güzel evimin bahçesinde kahvaltı yaptım.SOnra biras bahçede oturdum tam kalkacaktım ki kapı çaldı bir koşu gittim kapıyı açtım.Karşımda annesi birden afalladım ve sonra kendime gelerek "hoşgeldiniz,buyurun içeri"dedim.Sonra içeri girdik ama kadın perişan bir haldeydi.Biz ayrıldıktan sonra oğlu hiç eve gelmemiş ve dün akşamda ttrafik kazası geçrmiş.Alkollüymüş ve tam benim eve gelirken kaza yapmış yolda annesi anlattıkça ben ağlamaya başladım.Sonra annesi yanıma yaklaştı ve beni kucakladı sonra"ne olur "dedi"oğlumu bırakma o seni seviyor kızım hadi şimdi benimle gel seni ona götüreyim şuan kimseyle konuşmuyor belki senle konuşur "dedi.Ağlamaktan konuşamıyordum daha sonra tamam dedim gidelim.Daha sonra beraber kalktık hastaneye gittik.Beni görünce şaşırdı annesine baktı annesi kafasını öne eğdi ve dışarı çıktı oda da yalnızca ikimiz kalmıştık.kısa süren bir sessizlikten sonra dayanamadım ben konuşmaya başladım.NEDEN? dedim NEDEN? HEM KENDİNE ZARAR VERDİN HEMDE BANA bak şu halimize niçin bunu yaptın bize dedim.Susmuştu ve sonra bu suskunluğu bozdu.Konuşmaya başladı.Ben dedi.Ben ben..... ben seni mutlu edemem dedi.Neden dedim.çünkü dedi.Ölecek biri kimi mutlu etmiş ki dedi.Nasıl yani dedim.Ben hastayım dedi.Başta inandıramadım kendimi dedi.Sonra en iyi doktorlara gittim.Hepsi aynı şeyi tekrarladılar KANSERSİN VE GEÇ KALINMIŞ TEDAVİ İÇİN EN FAZLA BEŞ AY ....Söylesene be gülüm böyle bir insan seni nasıl mutlu etsin .Ama dedim .Hayır sen ölemezsin dedim ve orda ağlamaya başladım boynuna sarıldım ne olur beni bırakma dedim ona yalvaran gözlerle bakıyordummm.sonra bana bağırdı ne olur git git burdan senin üzülmene dayanamam unut beni sen benden daha iyilerine layıksın.Ben seni mutlu edemem sen mutlu olmaya layıksın.Hayır dedim öleceksen beraber ölecez.Ben sensiz olamamam anla bunu neolur bırakma beni bana bunu yapma.Bir kere daha doktora gideriz belki yanlış teşhis konmuştur belki diyordum.Ve birden bir ses yükseldi artık çok geç diye.Bu ses onun sesiydi dönüp arkama baktığımda o artık yaşamıyordu.ÖLMÜŞTÜ.O günden sonra kimseyle konuşmadım .en son konuştuğum kişi olarak kaldı hala da onu unutamadım. kaç kere intihar etmeye kalktım. hepsinde kurtarmayı başardılar.ama şunu biliyorum o cennette ve beni bekliyorr.....