Bekliyorum. Belki yeni umutların, belki de yeni aşkların başlangıcı olacak bu bekleyiş. Yatağa uzandığım zaman yeniden hayaller kurabilecek, kırlardan yeniden çiçek toplayabileceğim. Belki hüznü yeneceğim bu bekleyişle, belki de kaderi anlayacağım. Belki sensizliğin sonunu göreceğim, belki de hayatıma düşen ışığınla aydınlanacağım. Belki ekonomi düzelecek, belki de herkes vatanını sevecek. Belki mutlu olacak tüm insanlar, belki sevinecek, belki de anlamlanacak nefes alıp veren her bedenin hayatı. Belki daha fazla seveceğiz kuşu, çiçeği, böceği... Belki de artık insan olabilecek, insan olduğunun farkında olmayan insanlar! Belki eğitim sistemi düzelecek, tarih aydınlanacak...

Yetimleri daha fazla sevindireceğiz belki, aşka değer vereceğiz. Belki güneşin bize yepyeni bir merhaba dediğini duyacağız, belki de geceyle olan sırlarımızı gerçek sahipleriyle paylaşacağız. Belki gözyaşları sevinç için akacak her zaman, belki de bir çöpü doğal yeri olan çöp kutusuna atacağız... Belki artık geriye dönmek istemeyip hep ileriye bakacak, geçmişin birikimlerinin üzerine yenilikler katacağız... Belki herkes kendi değerini anlayacak, böylece karşısındakilere de değer verecek. Belki de savaşlar bitecek...

Bekliyorum.

Sevdaya susamış yüreklerin, çalışmaya hasret kalmış ellerin, yürünmek için bekleyen yolların çığlıklarına ses verilecek günleri bekliyorum...

Gözlerini sevdaya açanların, evinde huzur arayanların, toprağa tutunmuş köklerin büyüme hasretinin sessizliğine ses verileceği günleri bekliyorum....

Kurumuş toprağa su, taş kalplere sevgi, insanlığa değer verileceği günleri bekliyorum.

Ve hep bekleyeceğim...

O günler de gelir belki...