Ne yana gideceğimi bilmiyorum. Sağıma, soluma döndüm, kimse yok. Kendimi yalnız hissederken ellerimle tutmayı istediğim ve tutamadığım geçmişimin üstünden sanki seneler geçmiş gibi geliyor. Halbuki daha dün, kendimi aynada gördüğümde mutlu bir yüz ifadem vardı. Şimdi yok.

Hızlıca yürürken bir kez bile dönüp bakmadığım zamanların, başkasına ait olduğunu gördüğüm ve bana ait olmadığını hissederken üzüldüğüm yerdeyim.

Ne yana gideceğimi bilmiyorum. Hissettiğim bu yalnızlık anında saatimi düşürdüm ve zamanı bilmiyorum. Halbuki daha dün, saate bakarken akrep ile yelkovan beni hayata karşı umutlu yapmıştı. Şimdi umutlanamıyorum.

Hızlıca yürüyüp geçerken başkasına ait bir ayakkabı giyip ayakkabıyı ayağıma olduramadım gibi hissediyorum.

Gördüğüm nesnelerin içinde soyut kavramlar beynimde anlamsız hale geldi. Umutlanamıyorum.

Dilara AKSOY