Düşlerin tarhında bir isyanım ben.
Mentollü akşamların genzime kaçtığı tütün kokulu kolonyanın gözlerimi yaktığı yalan ve yalan değil çırpınışlarım içimde kalan binlerce ukde ve gözlerim değmezken gözlerine uzaklarda volta atan sevdalı bir rüzgârım ben.
Nane tadında şarkılar.
Narindir alkışlarım.
Tepinen tabanlarım bazen tavus kuşu gibi kabardığın hep de içimi acıtan.
Hazanı temize geçiyorum bu akşam ve hüzünle boyuyorum duvarları en çok da kışkışladığım kışı karşılıyorum en önde ve içimdeki dehliz ne ki derya gözlerinde yolculuğun t/adını çıkaramadığım.
Bir çekincesin sen.
Belki de delişmen bir yürek.
Yansızlığımın feryadı ve fermanısın sen: solan çiçeklerin solgun bedenlerine saplanmış dikenler en çok da dikenli telle çevirdiğim yüreğimin sende kaldığı.
Sessizlik iken en başta canımı yakan.
Sensizlik belki de beni benden alan.
Sedası mı gölgenin seması mı surelerin?
Sükûnet dilediğim Yaratan oysaki sancılanırım ben seni her düşündüğümde.
Kulvarımda tek geçerim tüm acıları ve kuytularda yaşarım.
Sefilse sözcüklerim vurgun yerim; sakilse imgelerim silerim her bir şiirimi en çok da sana yazıldığım belki de yazmaya fırsat bulamadığım mutlu bir hikâyedir Mevla’mın armağanı gel gör ki ben acıyla ve hasretle ve de hüzünle doyarım.
Dikiş tutturamadığım şu cihan.
Devinen her yeni günse keşke olsa miladım.
Bir geçitse aşk ve şiir en çok da güneşin de neşesi kaçar sen olmadığında.
Frapan gülüşler saklı sokakta ve derler ki:
‘’Hayat sokaklarda yaşanır.’’
Derim ki; hayat özlemle canlanır ve de can verir ve her şiirdir beni besleyen her imgeye takıldım mı ayağım sekerim bir bir düş ülkesinde düşünmediğimden de fazlasısın düştüğümse içine asla dışarı çıkamadığım bir kuyu gel gör ki huzur bellemiştim ben içine düşülesi her aşkı.
Çıbanbaşı gece.
Çengi çalgıcı ve sevdalı Çingene.
İmbat gecelerinde solan ve imha edemediğim yüreğim genelde mantığıma ve mutluluğuma kafa tutan.
Israrla yazıyor ve seviyorum.
İhanet ettiğimse içimdeki semazen çünkü artık başı da başım da dönmüyor kırbaçlandıkça hasret ve işte yasını tutuyorum biçilen kılıfların öncemden farklıyım artık önsezilerimde saklı bir sızı içimin de aparatı iken devre dışı kalmış zihnim.
Beyin fırtınası yaptığım günlere öfkem meğerse delişmen bir rüzgârmış ben illa ki beni ters köşeye yatıran.
Muhatap olduğumsa sessizlik ki sessizliğim bile batıyor evrene.
Varlığımı külfet bilen nice zihniyet oysaki dünyayı güzelleştiren değil miydi çiçekler?
Çaputlar b/ağladığım yeminlerim var döndüğüm.
İhbar ettiğim sıfatlar var bana yakışmayan.
Biliyorum de en çok neyin bana yakıştığına:
Elbet aralıksız ellerimi ve yüreğimi açtığım Rabbim ve sadece O vakıf seni ne çok sevdiğime.
Bir sıfır yenik başladım hem ben hayata çünkü firarisiydim ben aşkın ve çocuk aklımla bile yanlışın ne olduğunu bildiğim.
Önce sevgiydi bahşedilen ve çocuk kalbimle sevebildiğim kadar mutluydum ben çocuk aklımda ve çocuk kalbimle en çok da sevdiğimdi hayallerle vakit geçirmek.
Yalnız bir çocuk bir o kadar mutlu çünkü sevgi çemberi idi bana sunulan bir o kadar yaşıtlarımdan ayrı kaldığım büyük ihtimalle korumak adına beni dış dünyadan, ailemin bana düşkünlüğü ve insan içine çıkarmadığı.
Dikişleri söküldü yine gecenin ve elimde bir mendil siliyorum yaşını kubbenin: şah damarımdaki sıcaklık ise yayılmakta tüm vücuduma ve elbet huzurundayım Rabbimin ve tek dileğim…
Damarlarımda dolaşan kana bulaşan sözcüklerim.
Fırından çıkmak üzere az sonra yazacağım şiirim.
Firar edemediğim kadar kendimden kendime hem uzak hem yakınım en çok da canımı yakanın sen olduğu asla saklamadığım bir gerçek bu yüzden artık sessizliğe büründüm ve sensizliği giyindiğim gök kubbenin altında salınan bir yaprak gibi de titriyor bedenim ve tinimde saklı asalet bu yüzden yüz göz olmadan aşkla inkâr da etmiyorum yaptığım en büyük hayatı.
Ve bitti işte ansızın bitiverdi şairin dediği gibi son buldu bu aşk:
‘’Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da.
Sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır
İhmal ettiğim dostlara yeni bir adres bırakmalıyım
Pencereleri açmalı, kitapları düzenlemeliyim
Belki bir yağmur yağar akşama doğru
Yarıda bıraktığım şiirleri tamamlarım
Aşk da bitti diyordu ya bir şair
Aşk bitti işte tam da öyle…’’