Düşlerim mi?
Mütereddit bir ruhun yansımasıdır belki de
Ve işte içimde kıpraşan umut ve yenilgi
Bahtiyar bir şafağa uzandığımdan da öte
Ötesiz bir yolculuk misali
Öznesi satılmış insanlardan da uzak olduğum kadar
Özlemimdir özlemim içime dönük bir ömre biat da değil
Dışa dönük bir uzamda
Saklı ve kırık o fayın da endamı
Şimdimden kıl çektiğim
Yarın olmaya namzet içim ve dışım ve tüm iyi niyetim.



Hazandır rotada saklı hüzne binaen değil artık yakınmam sadece şuh gülüşlerin ve mazlumun sesine uzandığım gibi uzatmadan sevmek olmasaydı keşke eşkâlim.
Renkler hazır olda duygular firari:
Sehven tanık bir gönle de dokundu mu yüreğin ikbali.
Mevsimsiz geçen güne şöyle bir b/aktım da ve gördüğümden öte mevsimler sadece hazana denk gelecekmiş diyebilmenin de meali.
Savruk nidalar var başucumda ve açık yaralar yüreğin beyitlerine döktüğüm su gibi sudan sebepleri de bolca miktarda.
Sırlar ve sır kapıları.
Serler ve surlardan taşan kumdan kaleler.
Ve işte o ezeli ve ebedi rüzgâr artık kim ise neyin mahlasına d/okunmakla iştigal ve işte sevmeyi baltalayan nice züppe ve isyankâr.
Gönül dinlencede sözcükler yosun tutmuş ve nerede ise bir yıldır yazamadığım kadar da ışık hızıyla düşündüğüm pek de bir nam salmış öncesi ve andaki mucizevi rahmeti korumakla mükellef bir de dama taşı gibi oynatanlara neler demeli…
Bununla sakit olsun…
Diyendi derviş.
Yarınlara selam olsun…
Artık hangi ara öldüyse keşiş.
Bir de leş yiyen leş kargaları şeffaf ruhuma vurduğu kadar da müphem damgaları…
Şerit değiştiren bir ömür ve güncesi malulen emekli olmuş kalemimin de rütbesi belki de boşa düşen bir düş gibi var olmanın yetinmez iken de cüssesi.
Sözcükler pek bir nazlı azığa aldım mademki yürekteki niyazı ve işte esen rüzgâr ve muadili: göğün kanaviçesinde titrer de titrer yüreğin o mahzun sesi.
Sevi dilinde iken de hayat ve kalem mağdur bir ömre eşlik eden yüce Mevla en çokla en azı karıştıran bir kaşık gibi ne düştüyse kaşığıma ve bahtıma elbet mütereddit günleri düne bandım kendinden emin ruhumla artık caka satacağım.
Çan eğrisi ve yüreğin ekseni savruk bir gölgeye de verdim veriştirdim mademki kıblem ve huzurum ve açan goncalardan medet umduğum gel gör ki artık tek mevsim var: sağım solum önüm ve arkam alabildiğine hazan.
Sureler dolu mıntıkamda ve acele ile örüyorum sözcükleri şunun şurasında değil de kalemimin beni terk ettiği nasıl da ruhumdan belli.
Dağınık bir zaman minvali ve dandik gölgeler en çok da sağalttığım yanlı keder ve kader iş başında bir metafor bir güdülenme bir de gülümsemeyi şerh düştüğüm kadar da var hani güne.
Kırık bir masa ve kırgın bacakları serbest kaldığı kadar da rüzgâr bak yine savurdu beni uzaklara en çok da düşmemek adına yeniden tuzağa ve işte zemherilere serili bir yorgan misali kayıplardan ördüğüm ayıpları ahvalin adımlarımdan serdiğim bir yüz ölçümü enden yarına dardan düne gökten de savrulup da battı madem en derine matemin gölgesi değil umudun ta kendisi bayat ekmeğin dahi hikmeti ve de Rabbin verdiği her nimeti öpüp da başıma koyduğumun ertesi…
Mademki Allah var gam yok o halde gamlı notaları da es geçip şerh düştük mü kadere…
Duygular fora ve de sözcükler hanidir beni terk ettiğinden beri de kalemin olmaz mı bir nüfuzu ve söyleyecekleri…





14. KASIM. 2025



SAAT: 15: 30