Biraz önce "belki bir şeyler karalarım" diyerek uğurladım seni uyku yolculuğuna.
Masamda yazılmamış bir şiirin kokusu ve muhtemelen ben bunları yazarken soğuyacak olan bir fincan da kahve.
Ve sen ;
Öyle güzel oturuyorsun ki karşımda, kitaplarım,odamın duvarları ve hatta sıcak su torbam bile gülümsüyor sayende.
Sen diyorum sen hep yanımda bırak kendini. Bırak ki; ben perdeleri çekip kat kat dışarıya kilitleyeyim bütün geceyi.
Bir ara gözümü senden alıp şöyle bir kendime baktım da,daha dedim seni sevmenin yarısına gelmemişim bile.
Doyuramıyorum gönlümü seni sevmekle.
Gözlerin daha kaç şiirime ilham olur,saçların kaç makalemi ortadan ikiye ayırır,inan hiç bilmiyorum...
Seviyorum sadece, aldığım nefesi kokun bilir gibi.
Hani inziva günlerimde sızmıştın ya soluma,ilk defa o zaman sevmiştim seni.
Halbuki baharı beklemekten vazgeçeli çok olmuş,yanıma yakıştırılanlar çoktan unutulmuştu.
Daha sözü gülüşüne getirecekken,birdenbire
dökülüverdi masamın üzerine.
Ortalık tümüyle sen koktu.


Bacanlı...