Gerçek Ahlak, İlişki Bitince Belli Olur
Bitene kadar herkes melek, sonrası mahkeme tutanakları…
İlişkiler bazen bir aşk romanı gibi başlar, bazen de bir polisiye gibi biter. Ama asıl karakter analizi, final sahnesinde yapılır. Çünkü bir ilişkiyi sürdürmek ahlaki bir meziyet değil; bazen alışkanlık, bazen çıkar, bazen yalnızlık korkusudur. Ama ilişki bittikten sonra hâlâ insan kalabiliyorsan işte orası asıl "ahlak testidir".
Seviyorken kimse kimseye “çöp” demez. Ama ayrıldıktan sonra birdenbire herkes narsist, psikopat, manipülatör! Halbuki geçen hafta "ruh eşiydik". Ne çabuk ruh çöpüne döndük?
Geriye Dönüp Vurmak mı
Bitmiş bir ilişkiye dönüp tekme atmak kolay. Hatta toplumda bu bir tür "duygusal intikam sporu" hâline gelmiş durumda. Ama bir insanı sevdiğin hâliyle hatırlayabilmek... işte bu zor. Çünkü kırıldın, çünkü haklısın belki, ama işte ahlak haklıyken insan kalabilmektir.
İyi İnsanlar da Ayrılır
Bir ilişkiyi "iyi bitirmek" artık neredeyse şehir efsanesi. Modern çağda herkes "kazanmak" derdinde, kimse "saygın ayrılmak" istemiyor. Oysa bazen ayrılmak, kalmaktan daha ahlaklı bir seçenektir. Yeter ki ayrılırken arkanızdan “yüzsüzlüğün kitabını yazdı” demesinler.
Sonuç
Birini sevmek güzel, ama biriyle yolları ayırdıktan sonra ona düşman kesilmemek daha güzel. Gerçek ahlak, ilişki bitince çöp atmamakta değil, hatır biriktirmekte saklı. Çünkü kimseye melek gibi girip, iblis gibi çıkma lüksü yok. Bu sadece karakter testi değil, insanlık sınavı.

İdris Bacanlı