Sabah uyanıyorum

Bir yanım.mağara bir yanım şehir
Homo sapiens’miş adımız,
bilgeymişiz

Yastığın tipi taş devrinden kalma,
toprak kokusu sızıyor.


Icimde ilk
kıvılcımın telaşı ile
..

Atesi bulan
ilk insan gibi gidip ocaği yakıyorum
..


Günümüzde kombiyi..
Yakıyorlar böyle..

Kışa da medeniyete de hakimız sözde..

Buzul çağı geçti..
ama halâ donuyorum bazen
buz gibi bakışlarda.


Köşede ateşin torunu kahve makinesi..
Çok sessiz nefes alıyor.

Bir yudum alıyorum, dilimin ucunda tarih,
damarımda sabır
Anneannem geliyor aklıma ütü yaparken buharla konuşurdu,
ben şimdi buharla saç düzleştiriyorum.
Aynı dert, farklı cağ


Aklıma
Bedia geliyor
Bedia susarak bilirdi.

ben sessize al. tuşuna basıyorum.
Degişim bu mudur
söylememeyi anlamanin bluetooth sekli



sonra

Kayıp cocuklar gibi gökyüzüne bakiyorum
Bakıyoruz
Ve düşünüyorum
Düşünüyoruz
Belki de Tanrı,
ilk kadının gözlerinden bakiyor bize


Sonra
Markete gidiyorum poşetim sol elde,
telefonum sağ elimde
Belki bu tam iki milyonluk yıllık denge




Bilge insanmışız ya
Homo sapiens
Soyundan gelen
..
Metroda
bilgeliğimi kahveye karıştırıyorum.

Bir çocuk ağlıyor
genlerim gururlanıyor.
içimdeki ilk kadın sus sus diyor
Uyusum, büyüsün, unutsun..


Merdivenlerden yükseliyorum
gökyüzü, deterjan kokuyor.
Ve diyorum ki,
belki de evrim tamamlandı.
insan, artık
her şeyi biliyor
ama mutfakta halâ sessiz.
Adalet tam degil

Market fişleri posetimde
geçmişin tahsilatı gibil.
İçimden bir ses, halâ
Al kızım ununu, şekerini
Bak eksik etme diyor

Bilgeyim.ya.
insanlığın son umudu ..

Gökyüzüne değil artık,
ekran ışığına bakıyorum..



O da cevap vermiyor,
tıpkı Tanrı gibi,
tıpkı erkekler gibi
tıpkı anneannem gibi…

Ama biliyorum,
biz hala evrim geçiriyoruz..

Kahve makinesi bır bır bır

Güç sende kızımm
ama fişi çekmeyi unutma



Homosapiensmiş adımız,
bilgeymişiz güya
...

hala soruyoruz
neden nicin geldik nereye döneceğiz
...


Mağaradan ekrana
gölgemiz hep aynı

gözlerimizde bir arayış..

Biziz
unutmayı öğrenmiş
hatırlayan, kablosuz bağlanıp dokunamayan tür..