Aşk… Kalbin fazla mesai yapması mı, yoksa beynin gerçekleri kısa süreliğine işten çıkarması mı?
Bazıları der ki aşk bir illüzyondur. Gerçeklerle yüzleşmemek için zihnin çektiği pembe bir perde… Karşındaki kişiyi, olması gerektiği gibi değil, olmasını istediğin gibi görürsün. Bir tür gönüllü halüsinasyon.
Tıpkı bir sihirbazın el çabukluğu gibi: Ortada kaybolan mendil yoktur ama sen kaybolduğuna inanırsın. İşte aşk da bazen böyle: O, seni sevdiğini söyler, sen de sevildiğine inanırsın. Belki de sadece o inanca aşık olmuşsundur.
Aşk belki de bir gerçekliğe duyulan inancın illüzyonudur. Ama dikkat: İllüzyon ne zaman takıntıya, ne zaman bağımlılığa, ne zaman hayal kırıklığına dönüşür, işte o zaman tehlikeli olur.
Aşk, kör etmemeli. Sadece göz kamaştırmalı.


Bacanlı