Bir köpek düşünün. Ne âlimdi, ne arifti… Lâkin sadıktı.
Ne hırkası vardı, ne sarığı... Ama kıymetli bir kapının önünden ayrılmadı.
O kapı, Allah dostlarının kapısıydı. Ashab-ı Kehf’in yanı başında yer tuttu, yedi gencin peşinden ayrılmadı. Ve o sadakat, onu öyle bir makama taşıdı ki, ismi Kuran’a geçti: Kıtmir.

Ben geçen öğrencilerime şöyle demiştim:
"Kıtmir yedi gencin peşini bırakmadı, sadakati onu Kuran’a taşıdı. Biz nice kapılara yöneliyoruz da hangisinden ayrılmamaya razıyız? Hangi dostun izini sürüyoruz böylesi bir sadakatle?"

Bir zamanlar ben de bir kıymetlinin izini sürdüm…
Öyle bir hocaydı ki, yüzüne baktığınızda kitaplar susardı. Bir gün dersin ortasında şöyle dedi:
"Evladım, Allah bir kapı açtıysa, onu el açarak bekle. Ama kapalıysa da, edeble bekle. Kapıyı kırmaya kalkarsan, içeriden atılırsın."

O gün anladım sadakatin tek taraflı olmadığını. Kapıda durmak demek, razı olmaktır. Hâle razı, darlığa razı, gecikmeye razı…

Tıpkı Eyyub (a.s.) gibi.
Onun sabrı bir mucizeydi, ama sabrın aslı, tevekküldü. Ne diyordu duasında?
"Rabbim! Bana zarar dokundu, Sen ise merhametlilerin en merhametlisisin."
Şikayet yok. Yalnızca yöneliş. Sızlanmadan sığınmak…

Bakın, İbrahim Ethem Hazretleri’nin şu kıssası ne güzel anlatır meseleyi:
Bir derviş gelir huzuruna, der ki:
— Efendim, niyet ettim Allah’a dost olmaya.
Hazret sorar:
— Dostluk ister misin?
— Evet, dostluk…
— Öyleyse evvela dostun işine karışmayacaksın.
— Sonra?
— Sonra dost seni neyle imtihan ederse, ondaki hikmeti göreceksin.
— Sonra?
— Sonra dosttan gayrısını bırakacaksın.

İşte sadakat böyle bir dostlukla başlar. Çünkü Allah’ın dostları, dertle sevilir, sabırla tanınır, sadakatle yakınlaşır.

Bir zamanlar ben…
Kalbimde çok kapı vardı. Kimini hevesle çaldım, kimini hoyratlıkla. Ama sonra öğrendim ki en kıymetli kapı, kulun dizini yere koyduğu yerdir. Secdeyle açılan o kapıdan geçilir sadıkların yanına…
Allah sadıkları sever. Çünkü kapıda bekleyen sabır, sonunda rahmete kavuşur.

Ve unutmayalım ki,
Bazı isimler kitaplarda geçmez ama arşta anılır.
Dertli bir gönül, sadık bir duruş, razı bir nefes…

Selam olsun...
Kapıda sabırla bekleyenlere,
Bekleyip edeple razı gelene...
Selam olsun...
Kapı kapansa da ümidi kapatmayanlara.
Ve o kapıyı terketmeyenlere...