Bir şarkının içinde kaybolmak, bazen kendini bulmaktır.

“Tam ona sarılırken / gördüm pencereden / Gülünecek ne vardı,/ gülüyordun ya öperken. /Bu gece seninle olalım canım derken,/ sildim seni o anda kalbimden...”

Bu şarkı bir anlık kırılış, bir anlık vazgeçiş ve sonra derin bir acıyı hissettiriyor bana.
bu sözlerde yalnızca bir hikâye anlatmıyor şarkı — bir ruh hâlini üzerimize giydiriyor.

Bir hikâye bazen tek bir bakışla başlar ve bir bakışla biter.

Uykusuz her gece / bu soğuk kahvede
Sabahlarım bazen günlerce…
Rüyalarıma gelme diye ”

Acının geçmesini beklerken, sabahların uzadığı o bitmeyen zamanı yaşatıyor şarkı burada. ve rüyaların kabuslara dönüşmesinden korkulduğu için uyanık kalmayı yeğler insan böylesi zamanlarda. çünkü rüyalar, bastırılmış olanı geri getirir.

"Masada boş bardaklar, / kirlenmiş tabaklar…birikiyor önümde, / bitmesin sabaha kadar."


Sözlerin sade ama etkisi derin. meşguliyetle acıyı bastırma isteği. Kendini oyalayarak gerçeklerin yok saymaya çalışmak.

Bu şarkı, sadece bir aşkın hikâyesi değil; yalnızlığın, aldatılışın ve toparlanmanın da resmi.
"Yakmıyor elimi artık bu kaynar sular"

Bu dize, ruhsal acının fiziksel acıya olan üstünlüğünü hissettiriyor bana. aldatılmanın etkisiyle öyle derin acılar içinde ki ruh, kaynar suların acısını hissetmiyor. çünkü asıl yanık, kalpte açılmıştır.

“Yoruldukça kaybolur acılar…”


Burada şarkı bir duaya dönüşür sanki. Çünkü yorulmak bazen tek çaredir; alışmanın acı bir biçimini anlatır. uykusuzluk, acının geçmesini bekleyen bir ritüeldir.Belki de bu, unutmaktan önceki son duraktır: alışmak.

Şarkı bittiğinde içinde mutlak bir sessizlik kalıyor. ses çoktan susmuş olsa da, sözler yankılanmaya devam ediyor:


“Unutur muyum seni, yorulsam her gece…”

Unutmak bazen sadece zamanla değil, o zamanın içindeki sessizlikle olur. Uykusuz geçen geceler, içimizdeki sesleri yavaşça susturur.

Bir gün fark ederiz ki acı azalmış ama izi kalmış — bir şarkının nakaratında, bir kahvenin buharında, bir sabahın sessizliğinde. bu şarkı sadece bir aşkın bitişini değil, insanın kendine dönüşünü de anlatır.

“Uykusuz Her Gece” bu yüzden sadece bir şarkı değildir; bir duygu atlasıdır. Her dizesi, kaybettiklerimizi değil, o kayıpların içinden hâlâ kim olduğumuzu hatırlatır.

Her gece uykusuz kalmanın da bir anlamı vardır;
çünkü bazı şarkılar, uyumamak içindir.

Bir şarkının sözünden
yalnız bir kalp sesine . .