Rüzgâr yaprakları savuruyordu,

Bende
sebepleniyordum bundan..

Yakindan baktıkça uzaklaşıyordu zaman
Sanki perdesi aralanan bir masal gibi
Bir yapraktan başladı
Sonra deniz
Sonra şehir
Küçük bir ses büyüdü

İstanbul oldu..

Karşida
Karaköy ve Eminönü hattı
Ayasofya’nın göğsü,
Topkapı’nın sessizliği ile

Masal gibiydi Sultanahmet’in kubbesi..


Gözler önüne seriliyordu..
İstanbul.panoraması.


Adaların arkasına gömülen sonbahar güneşi
ince çizgilerle beliriyor. denizin
dalgaları kukla gibi kıvrılıyordu.


Kuzeyde Galata Kulesi
yalnız bir fenerdi

Havaya asilı bir dua gibi
Süleymaniye silueti
Hafif sağa doğru heybeli burgaz
Duman duman Büyükada…

Gökyüzüyle deniz arasındaki
gün batımında

Deniz ince çizgilerle beliriyor.
dalgaları donmus gibi
Onlarca kukla pozda kalıyordu


Suda sönmeyen mum gibi...
Denizin kalbinde kız kulesi ..
Işıldarkem

Suları mor ve turuncu giyimli boğaz
Bir masalın ince dikişi gibi..belirsizdi.

..

Ah

Pozda kal İstanbul..


Yüksekten bak bana
Kıvılcımlı gecenin muamma gizeminden

ay ışığı sokaklara süzülsün,
martilar uykuda, deniz sessiz,
Biz nefessiz
..

Sabahlayalım mı seninle