Aile toplantıları… kimin ne maksatla neyi söylediğinin belli olmadığı, ancak bakışların, imaların, biraz da taş atmaların dolaştığı buluşmalar. Masalar hazırlanır, çeşit çeşit meze ve yemeklerle tıka basa doldurulur mideler.

“Hoş geldiniz”le başlamış olsa da, gizemli bir nahoşluk dolaşır aslında. Herkes birbirini süzer; kim kilo almış, kim yeni iş bulmuş, kim bekâr kalmış, ufaktan dedikodular göz kırpar zamana.

Aile büyüklerinden biri kafasından atamadığı bir mevzuyu bırakır ortaya.
Amca, teyze, yenge, hala didiklerlerken konuyu, kendi çocukluk anılarına, eski küskünlüklere kadar indirirler mevzuyu.

Seslerin volümü artar sıkça ama alışıktırlar birbirinin huyuna, gülüşler, sitemler, yakınmalar da servis edilir bu arada.

Kimse kimseyi duymuyormuş gibi yapsalar da, her kelime ulaşır yerine. Biri kırılır, biri eğlenir, biri de bir tabak daha alıp midesini büyütmenin derdindedir. Sofranın büyüsü, birazcık kapatır nahoş mevzuların üstünü.

Kahve, çay, tatlı derken muzip yapılı biri, “Allah bozmasın birliğimizi” ne güzel bir aileyiz, hiç eksik olmuyor aksiyonumuz diyerek renk katar ortama.

Gâhi elem, gâhi aksiyon, yorucudur ama, nedense her defasında garip bir iştah ve iştiyak ile özlenir bu aile toplantıları.

Sevgili Afet- i Azam konuyu genişlettim biraz ama konuşulur yani bu mevzuda:)
Tebrik ve sevgiler.