ÖZGELİŞİM VE YAZMAK
Sevgili dostum, güzel kardeşim,
Bizi tanımayan , ilk defa karşlaştığımız insanlara, özellikle de gençlere yazdığımızı söylemeye çekinir oldum. Bu mektubumda da bunun nedenlerini sana anlatmak istedim. Bilmem sen anlayacak mızın? Çünkü yazarlık ile yayıncılığı insanlar çok zaman karıştırıyorlar.Yazmak ayrı yayınlamak ayrı iş. Kendi kitabını çıkaran insna herkesin kitabını çıkarabilir diye bir kanun mu var? Var da. Biz mi bilmiyoruz?
Sevgili dostum,
“Sen kitaplarını beş kuruş harcamadan, sponsor bularak bastırıyorsun, benimkini de bastırabilirsin ” veya “sana sponsor olan bana da olsun” diyenlere bile rastladım. “Bana destek olanlara zamanında benim katkım olmuş, şimdi onlar bana destek oluyorlar “ dediğimde aval aval bakanlarda oluyor. Kıyasla işte böyle komik şey. Yaptığın İyilik sana geri gelir yıllar sonra olsa bile. Yeter ki sen karşılık beklemeden severek yap.”İyilik yap denize at balık bilmezse Halık bilir” diyenler boşuna dememişler. İmkanlarını aşmadan ama yap iyiliğini. Kendini zorlayarak” aman kırılmasınlar” diye yapılan iyilik iyilik olmaz. İşkence olur sadece.
Sevgili dostum,
“Bende yazıyorum, kitap çıkarmak istiyorum” diye gelenlere çok zaman sorduğumuz soru “peki kitap okuyor musun ?” olur . “cık” diyorlar. Okumadan yazmanın mantığını anlayan beri gelsin. Dolmadan sürahi nasıl boşalsın? Bunlar para bulup kitabı bastırsa bile kim okuyacak?
Sevgili dostum,
İnsan okuyacağı kitapta bilmediği veya bildiğini farklı tarzda ele alan bilgileri bulacak ki okusun. Kitap faydalanmak, bilmediğini öğrenmek ya da bildiğini daha iyi öğrenmek için vardır. Yoksa kitabın ne önemi var ?
Sevgili dostum,
“kitabını ver de evde süs olarak dursun” diyenlere de rastlayarak hayret ettim. Kitap ile çiçeği karıştıran ama kendini” has adam” lara da rastladık. Hayret etmek mi gerek kızmak mı gerek gülmek mi, yoksa ders mi almak gerek. Ben ders almayı seçtim. Her komiklik bir ders bana göre artık.
Sevgili dostum,
“Ben yazar olsam kimseye kitap hediye etmem” deyip de “bizden hediye kitabın yanında çay kahve ve pasta ikramı” bekleyen sözde dostlara da rastladık. Sen önce otur bir kitap yaz bakalım kim okuyacak diye sorunca sadece yılışık bir bakış gördük onlardan da. Bekara karı boşamak kolay derler. Cahile de kitap yazmak kolay. “Ben daha iyisini yazarım, kitabı almaya gerek yok” diyen de var. Gerek yok zaten gereksize kitap.
Sevgili dostum,
“Söz okuyacağım “deyip de kitap hediye bekleyenler ne yazık ki okumadıklarını , rastladığımız sohbetlerde şahit olduğumuz büyük ünvanlı insanlara da rastladık. Böyle bir ortamda nasıl bir gelişme sağlasın bu toplum ?
Sevgili dostum,
Bak mektubun başında nereden nereye geldik? Yaşanmış komiklikler insanı böyle dolduruyor işte. Sen faydalı olmak, geniş kitlelere ulaşmak istedikçe muhataplarının hem cehaletlerini, hem tutarsızlıklarını görmek onlar adına üzüntü veriyor insana. Üzülmemek elde mi? Sen faydalı olmak için yazdıkça, kitap yaptıkça insanların sana destek olmak için alıp çevrelerine hediye etmelerini bekledikçe, muhataplarının hediye beklemesi düşündürücü. Galiba hep beklenti içinde olanlara sessiz olmak lazım. Ama “beklenti içinde olma” diye vaaz edip de senden imkanlarından daha çok şey bekleyenlere rastlayınca “ söylediğini önce sen yaşa” diyesi geliyor insanın...ı
Sevgili dostum,
Konuyu dağıtmadan yazmaya tekrar dönecek olursak, önce yazacağımız konu hakkında yazılmış yayınları inceleyerek kendimize bir yol ve yöntem seçmemiz lazım. Sonrasında bu konuda kafamızın takıldığı konuları, bu konuda yazmış olanlardan abartmadan mantıklı sorular ile öğrenmeye bakmak gerekir. Gerçekten yazmak isteyen “ bana fikirlerin ile yardım et” deyip de ortadan kaybolmaz ve sık sık görüşmeye bakar ve Komik ve saçma sorular sormamaya çalışır. Amaç öğrenmek ise şımarmaya, cıvımaya gerek kalmamalı. Bilmem anlattım mı ?
Sevgili dostum güzel kardeşim,
Yazmak isteyen, kendisine güvenip de kaynak verene, işi bitince o kaynakları iade etmeli ki güven ortamı oluşsun. Bu konuda yardım isteyip de götürdüğü kaynakları iade etmeyen ama “sen öyle bir şey vermedin ki” diyenlere sen yardım edebilir misin? Özür dilemesini ve teşekkür etmesini bilmeyene sadece yazmak değil , hangi konuda yardım etmek ister? Kim ister?
Sevgili dostum,
İnsanlara yardımcı olmak güzel duygudur. Çünkü Yaradan yarattıklarına yardım etmemizi ister ama yardım edilen insan yardım edenle süreki aynı şeyleri anlatarak “sen aptalsın” mesajı veriyorsa bu tür insanlara yardımdan çok kaçmak gerekir. Çünkü böyle davranan insanlarla muhatap olunca insan günlerce üzüntüden kendini alamıyor. Onları bilinçsiz ve farkındalıklarının gelişmemiş olmasını düşündüğümüzden.
Sevgili dostum,
“Bir insan sana yardıme etiyse her zaman yardım edecek , bu onun görevi” gibi algılamak da mantıklı değil. Bir insan her zaman yardım edecek psikolojiye sahip olmayabilir de maddi manevi imkana, zamana da her zaman sahip olmayabilir. Sonuçta insan devamlı gelir getiren akar değil. Ama bunu sadece ben sen değil, toplumun çok kesimi yaşıyor.İşte burada “sınırlar koymak ve bu sınırları bir asker gibi korumak” önemli. Yoksa üzülen gene bizler oluyoruz. Bizi üzen de bizden de değildir dostumuzda değildir.
Sevgili dostum,
Kendi açısından doğru ama senin açından doğru olmayan fikirleri “sen kabul etmesen de bu böyle” diyerek her karşılaştığında söyleyen ve seni monüpüle eden insanlardan uzak kalmak da kendi sağlığımız için önemli değil mi ? Kendi bakış açısını “toplum böyle düşünüyor” diyerek yansıtan sözde tahsilli insana ne yapmalı ? Daha mı taviz vermeyliyiz ya da daha mı çok ikramda bulunmalıyız.”Yapma” dedikçe yapan insan dost mudur sence?
Sevgili özgelişim yolcusu dostum,
İşte burada kişisel gelişim ya da özgelişimin önemi ortaya çıkıyor ve insan boş konuşan ve “zamanı nasıl boşa geçirebilirim” diyenlere mesafeli olarak faydalı internet yazılarına ve kitaplara gömülmesi iyi niyetliyiz diyerek seni küçümsemeye ve akıl vermeye çalışanların zararlarından koruyor. Bu mektup da hem sana hem de bana mesaj. Ders alırsak tabii.