O halde durun, derin bir nefes alın, çünkü sevmek, kelimelerin sınırlarını zorlayan, kalbin en derin köşelerinde filizlenen, bazen bir fırtına gibi coşkulu, bazen bir bahar dalı gibi narin bir duygu. Size sevmeyi anlatayım, ama baştan uyarayım: Sevmek, anlatmaktan çok yaşanır; yine de ben, bu duygunun gölgesinde bir yolculuğa çıkaracağım sizi, kelimelerle bir resim çizeceğim, uzun, içten ve etkileyici.
Sevmek, bir insanın ruhunu bir başkasına emanet etmesidir. Gözlerin, bir çift gözde kaybolması, bir gülüşte yeniden doğmasıdır. Sevmek, bir bahçede yalınayak yürümek gibidir; toprağın serinliğini hissedersin, dikenler batsa da aldırmazsın, çünkü o bahçenin güzelliği her acıya değer. Bir sabah uyanıp, dünyada bir insanın var olduğunu bilmenin sana huzur vermesidir. Onun nefes alışını düşünmek, onunla geçirdiğin bir anın hatırasıyla gülümsemektir. Sevmek, bazen bir fincan kahveyi paylaşmak, bazen bir fırtınada aynı şemsiyenin altına sığınmaktır.
Sevmek, özlemektir. Onun sesini duymadığında içinin sıkılması, bir mesajı beklerken zamanın ağırlaşmasıdır. Ama bu özlem, tatlı bir sızıdır; çünkü sevmek, beklemeyi bile güzel kılar. Onunla geçirdiğin anlarda zamanın nasıl geçtiğini anlamazsın, ama onsuz her saniye bir ömür gibi gelir. Sevmek, onun kusurlarını görmek ama onları bir nakış gibi, onun ruhunun desenine dahil etmektir. Kimse mükemmel değildir, ama sevdiğinde, o kusurlar birer mücevher olur gözünde.
Sevmek, fedakârlıktır. Kendi mutluluğundan bir parça koparıp onun mutluluğuna katmaktır. Onun gözlerindeki ışığı görmek için kendi gölgelerini bir kenara bırakmaktır. Ama bu fedakârlık, bir yük değil, bir armağandır. Çünkü sevmek, vermekle çoğalmaktır. Bir gülüşü için dünyayı karşına alırsın, bir damla gözyaşını silmek için dağları delersin. Sevmek, onun hayallerini kendi hayallerin gibi kucaklamaktır; onunla birlikte bir geleceği düşlemek, o geleceği adım adım inşa etmektir.
Sevmek, cesarettir. Kalbini açmak, kırılma riskini göze almaktır. Sevmek, bir uçurumun kenarında durup, düşmekten korkmadan atlamaktır. Çünkü bilirsin, sevdiğin insan seni tutar. Ya da düşersen, o düşüş bile güzel olur, çünkü onunla düşmüşsündür. Sevmek, korkularını bir kenara bırakıp, “Seni seviyorum” demenin gücüdür. O iki kelime, dünyadaki en basit ama en ağır sözlerdir. Söylediğinde, bir zincir kırılır, ruhun özgürleşir.
Sevmek, aynı zamanda sabırdır. İnsanlar değişir, hayat değişir, ama sevgi, sabırla büyür. Bazen yanlış anlaşılmalar olur, bazen mesafeler girer araya, bazen sessizlik konuşur. Ama sevmek, o sessizlikte bile bir melodi duymaktır. Sevmek, bir bahçıvan gibi, sevgiyi sulamak, güneşine gölge etmemektir. Emek ister, zaman ister, ama her çiçek açtığında, o emeğin karşılığını bin kat alırsın.
Sevmek, bir şiirdir. Bazen dizeleri kusursuz akar, bazen yarım kalır. Ama her zaman, o şiirin içinde bir anlam vardır. Sevmek, bir şarkıdır; bazen neşeli, bazen hüzünlü, ama her zaman dudaklarda bir tebessüm bırakır. Sevmek, bir ressamın tuvaline attığı fırça darbeleridir; her renk, her dokunuş, bir hikâye anlatır.
Size sevmeyi anlatayım dedim, ama sevmek, anlatmaktan çok hissettirir. Bir gün bir bakmışsın, kalbin birine ait olmuş. Bir bakmışsın, onun mutluluğu senin mutluluğun, onun acısı senin acın olmuş. Sevmek, bir başkasının ruhunda kendinden bir parça bulmaktır. Ve o parçayı bulduğunda, artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Dünya daha güzel, gökyüzü daha mavi, hayat daha anlamlı olur.
Sevmek mi dediniz? Sevmek, hayattır. Sevmek, yaşamaktır. Ve eğer bir gün severseniz, sakın korkmayın. Çünkü sevmek, insanın kendine verebileceği en güzel.
B__T__✍️