Artı Değer!
Ben, Gabriel Marquez Moreno olmuşum ne çıkar!!
Ben, Rio’da,Newyork’da gettoda bir sokak çocuğu,göbeğim dişle tırnakla kesilmiş, bir çapıta bürünmüş ilk gözyaşım; avudumda morarmış parmağım.. Ben ilk kez onunla tanışmışım Mesih’in kapısını çalmadan,genç bir kadın eline tutunmuş, O nun nüfusuna kayıtlıyım!!
Yaşadığım bu yerde…ne de vergi ödedim celladıma, fakat Nobel’e adaylamışlar adımı bilmem.!
Ben beşyüz yaşında bir fildişi kırması İspanyol zeytini…gök mavisini saçak altında kirpiklerim…Tokların rüyasına giremem, Wall Street’ten geçemem,sığamam gümüş kapların bulaşığına tanrıların çatısında,onunla…ekmek-şarap ve tuza muhtaç açların cennetini uyumsuzca gözlerim…

Tanımasam da Lice’li Balamir’i-Bosna’lı Aliyev’i- Napoli"li Fellini"yi Lahour - Manila pazarlarında…Yanke, Ozi, Pomi ayağına dolaşmasamda satmasam da;satın almasalarda turistik…bir böbrek - bir yürek- bir dalak bir taşak fiyatına;yüreksiz- dalaksız- ve taşaksızlar kara borsaya fırlamışlar piyasa değerimi…!!
Secde etme gel,sen de dolara dinara marka yene yene yutula neyim kaldı ki?
Adım mı? Marquez…o da sokağa dökülmüş mü bir kez tozlanmış mı haçta- çanda çantada keklik..duvarların kara-sarı rengine karışmış mı… ezilip büzülmüş mü?
Bilmem kaçıncı kez aşık olmuşum…hiç?
Adıma koca bir yıl bağışlanır bindokuzyüzseksendokuz.!
Kırkbirin de insanlık fermanının Holywood’dan Yeşilçam’a gerilir beyaza derim; çalışır kameralar rotatifler çakırı keyf serilirim ekrana medyaya;otuziki diş tam tekmil reklama vurulur adım ışıklı romana- öyküye- şiire sığmaz olurum.
Utanmak mı? o da ne? bir kamera merceğinden.!!
Kaçmak mı? neden? bir mermi çekirdeğinden..korkmak mı? eşkiya teleğinden!!
Düşmanın düşmanlığını düşlerim,girmez olur gözüme bir damla uyku; duymasam da homurtusunu motorların, tetikler çekilmeden,horozlar düşmeden.. Dünkü şafağı yırtan namlunun kokusundan bilirim…Sona çekilişdeki kaçış, ipe geriliçe benzemez…benzemez gitar telinin sesine mermilerin ıslığı!!
Ne Amazonların kahkahası,nede sürek avındaki tazıların zincirleri duyulur yivlerin kuytularında… Işımadan çöpçünün bulantısı donuk gözlerimde,doğaya çekmeden ilk ziyafetimi börtü böcek avuduma dolmadan, şişmeden göğüs kafesim; gerilmeden derim,
iki el tutmasıyla bacaklarımdan beni bir solukta bulur uçurum..!!
Medeni tortuyla metanlaşmadan, tanışmadan bir kez olsun sevaplı-günahlı ayinli - tayınlı bir yortuyla.!
Yağmurla yıkanır sokaklarımda kanımla çizdiğim son tablo; uzansa dokunur
gün ışıdıkça…ilk rüzgarla silinir kaldırımlardaki ecel terim ve yeni dünya borsasında değer yitirir, ederim eder ed…Artı…!

Volkan Kemal
10.12.1993
Melbourne