Kan Revan

Bir gariplik var bu dünyada, bu yaşamda, derim hep,nedenini bilmesemde,
bir sıkıntı yarar yüreğimi ikiye;yine mi aynı kabus,aynı işkence!
aynı karanlık dehliz;ve sonunda kirli sarı bir ışık,yutar beni biteviye;
irkilir uyanırım;yine mi dejavu deye !

adımlarım geriye doğru gider;kaldığımız yerden her yeniye başlayışta…
insan eliyle yaratılmış açlığın boğazımda düğümlenen zehirli lokmasında
çıkmaz sokaklara sapmışcasına;bir telaş saklanır ayaklarıma usulca..
kendimi inkar edip, her yalana kapıyı araladığımda, kurnazca !
bir tedirginlik yayılır usuma titrek;gözlerimin değdiği her kare kararır,
bakışlarımı kaçırsam da nafile;ekranda siliniyor yüzüm artık!!
aramızdaki boşluk açılıyor, derince; sen kendini sorgulayıp geldikçe..
eziliyorum çaresizce;
üstüm başım kan revan...!!

Volkan Kemal