Benim için oldukça farklı ve anlamlı bir gündü.. Kolay mı, bütün alışkanlıklarımı, yaşama tarzımı, çevremi etkileyebilecek bir şey oldu. Artık o bir emekli diyecekler. En hoş olan tarafı, wattsap grubunda bütün arkadaşlarımın "hayırlı olsun..."diye başlayan dilekleriydi. Hepsine müteşekkirim. Bazıları helalleşme ihtiyacı duydular. Öyle ya insanlar artık aynı şehirde, aynı mahallede yaşasalar da birbirinden bîhaberler. Tabi bu biraz kötümser bir yorum olur. İnşallah, ben onları sık sık ziyarete giderim de bazıları "sen emekli olmadın mıydı?" diye şüpheye düşerler.

Doğru bir karar mı yoksa yanlış mı, iyi mi ettim kötü mü zaman geçtikçe netleşir. Bizim ev ahalisi devam et, işin yorucu değil, sonrası için bir planın bile yoktur,dediler. Oysa artık "plansız ve zilsiz" yaşamak bana cazip geliyordu Şimdi değilse yine günü gelecek, re’sen emeklisin diyecekler.Neticede otuz yedi yıl süren çalışma dönemime son verdim. Göreve ilk başladığım günlerde bu kadar süre öğretmenlik yapmak aklımdan geçmezdi. Uzun süre aynı işi yapmış biri olarak, okula isteyerek ve severek gittiğim günler azdır. (Bu bakımdan öğrencilerden pek farkımız yok.) Okulu sevdiremeyen bir eğitim sistemi içinde iyi dayandık.Norm fazlası olduk, başka okullarda görevlendirildik, her okulda öğrenciler son dersin bitmesini iple çekerler. Cep telefonları ise ihtiyaç listesi hazırlansa listenin ilk sırasında yer alır. Keşke teknolojiyi eğitime katkı veya kendilerini gelistirmek gibi bir amaç uğruna kullansalar.Öğrenci genel olarak daha ziyade oyun oynamak gibi boş işler için telefonu sever ve son model olmasını ister.

Tabi ki öncesinde düşündüm. Yakın arkadaşlarıma göre muhakkak tarım işi gibi sürekli bir mesguliyetim olmalıydı.Aksi halde Maazallah, vücut isyan eder, gitgide hantallaşır ve çökerdi. Haklı olabilir bunu diyen, ancak bu düşünce stres yapıyor.

Halen ülkemiz şartlarında emekliler dert küpü olsa da bir çıkış yolu bulunur. İnanır mısınız, son günlerde emekli maaşıyla nasıl geçineceğimi soran çok kimse oldu. Malum, EYT’ lilere "seçim "rüşveti" verilince SGK’ da delik büyüdü. Mali yönden sıkıntı çekmeyeceğimi tahmin ediyorum. Zira kanaat zenginliktir, diyenler haklı. Ne kadar para kazanırsan ona göre harcaman oluyor. Bu ülkede nice ekonomik krizler yaşanmış.( Başlıca krizler; 1946, 1958, 1960, 1974, 1980, 1982, 1990, 1994, 2001, 2008-2012 ve 2018-krizleridir./Wikipedia) Nasıl oluyor da bu ülkede rekor düzeyde enflasyon yükseliyor? Yolsuzluk, usulsüzlük neden bu kadar yaygın? Soru çok.Bunlar üzerinde iyi düşünmek gerekir.

Ertelediğimiz ne varsa onları yapmaya çalışacağız. Önce güzel bir bağ evi yapılabilir
Günlük rutin spor yapmak, hareketli olmanın zaruri olduğunu kabul ediyorum Kitap okumak da öyle.Daha başka değişik illerde ikamet eden eski, samimi arkadaşlar ziyaret edilebilir. Gezi turlarına katılınabilir. Bir sosyal yardım derneğinde gönüllü işler yapılabilir. Finansal vb.yatırım işlerine yoğunlaşılabilir. Ve umreye gitmek şart.

Ögretmenliği severek yaptım. Öğrencilerimi anlamaya çalıştım, onlar da beni anladılar. Bazı istisnalar olsa bile saygıda kusur etmediler. Mezun olduktan sonra onları bir meslek sahibi olarak görmek beni sevindirdi.
Devlet " Yaşlandın, artık sen benim işime yaramazsın" demeden önce boşadım memurluğu. (Siyasetçiler neden yaş haddinden emekli olmaz? Çünkü kural koyan onlar) Memur, görevli/emir alan kimse anlamındadır; bir bakıma zamanıı, emeği, hatta bir nebze hürriyetini ücreti karşılığında otoriteye bahşetmiştir. Hiyerarşik şekilde birçok âmirler var ve sistemin karar vericileri onlar. Âmir liyakatli ise sorunlar kolayca çözülür, değilse hem işler zorlaşır, hem verimsiz olur. Velhasıl insanla uğraşmak en zorlu işlerdendir. Öğretmene gelince işinin gereği özel niteliklere sahip olan/ olması gereken bir memurdur. Onun işi insan yetiştirmek, uzun bir süreçtir. Öyle görünüyor ki mevcut sistem öğretmene geniş insiyatif kullanma alanı bırakmamıştır. Bürokratik kaygılarla bazen onu küçümsemiş, haklarını kısıtlamış veya işini zorlaştırmıştır. (Biz ne dersek o olur, diyen sözde yöneticiler tanıdım.) Artık idealist öğretmenlik anlayışı kaybolmak üzeredir. Katılırsınız veya katılmazsınız, yeni nesil öğretmenlier, evden işe işten de eve gidip gelen robotlara benzemek üzeredir. (Mesela eskiden öğretmen arkadaşlarla günlük voleybol vs. oynardık.) Sosyal aktivitelerden uzaktırlar. Daha konforlu yaşama adına hep bir koşuşturma içindedirler.

Öğretmenin eğitimle ilgili görüş ve düşünceleri önemsenmez. Sadece öğretmenler gününde hatırlanırlar, desek çok da abartmış olmayız Bütün bunlarla birlikte hayvan (mesela polis köpeklerini, atları) eğiticileri insanı eğitenden daha başarılı sonuçlar alırlar. Zira onlara insiyatif tanınır, işini nasıl yapacağını kendi bilir.Ya da karşılıklı insan ilişkileri birtakım etkenlerle ( çıkar elde etme, kıskanma, rekabet gibi) kaypak bir zeminde ilerlemek zorundadır.
25.07.2025
Not: Bu yazı sevgili arkadaşım Recep Çal hocama ithafen yazıldı.