Bu ülkenin en temel sorunu kimsenin kendisi gibi olmamasıdır.

Bir ülke düşünün ki: işçisi kendi emeğinin göz göre çalınmasına seyirci ve bunu yapanlara alkış bile tutar.

Köylüsü üretim yapamaz ama başkalarının önüne koyduğuna ekmek banıp Yarabbi şükürle karnının doyduğunu sanır.

Politikacılar mı? Onların çok büyük bölümü ne yapsam da köşe olsam derdindedir. Milletin vekili, millete efendi olma derdine düşmüştür. Sıcak koltukların verdiği rahatlık başka nerede olabilir? Hani bir ülkeyi yönetenler halktan daha zengin olmamalıydı !Geçiniz efendim geçiniz

Sanatçılar dersen arabesk, sporcuları çevik değil hantal vs.

Memuru işini bilir, aydını her şey bilir olunca sorun mu varmış ne gam. Vızgelir tırıs gider. Nasılsa hepsi bir gecelik

Yüzyılların verdiği bir alışkanlık olsa gerek konuşması gerekenler susar, susması gerekenleri hiç kimse susturamaz. Bir de meydanı boş bulurlarsa yandı gülüm keten helva.

Elbette hiç bir sorun, onu yaratan nedenlerden ayrı düşünülemez ama o kadar yumak oldu ki hangi birini düşünüp hangisine kafa yoralım. Yoksa eski siyasiler gibi en kolay çözüm kibrit üstü siyasetidir mi desek?

Gülsek gülemiyoruz ağlasak yaş kalmadı. Zira sorunlar bir gecelik, acılar ömür boyudur.

Che Guvera çok haklı “”Gerçekleri söylemekten korkuyorsanız kötülerin dünyaya egemen olmasına
şaşırmayacaksınız”” der.Her gerçeği haykıranı öcü ilan edeceksek çok sürmeyecek akla hayale gelmeyecek şeyler görmemiz ,yaşamamız.Zira ulu önder Mustafa Kemal Atatürk’ün bize çizdiği ilim,bilim yolundan planlı düzenli sinsi çabalarla hızla uzaklaştık.
Karşı çıkanı , düşmanlık edeni anlıyorum da sahi bu Atatürkçü maskesiyle havasından geçilmeyenlere ne demeli !
Nazım usta da haklı şaşırmak da ben de.,
..
Akşam nerede bitiyor nerede başlıyor şehir?
Şehir nerede bitiyor sen nerede başlıyorsun?
Ben nerede bitip nerede başlıyorum?

Nazım Hikmet. Sahi çok mu zor bu büyük resmî görmek?