Kadıköy’ün bir kedisi var
Hatta kadıköy’ün sahibesi bir kedi var.
üç sokak lambasıyla kurmuş imparatorluğunu.

Tahtı bir karton, tacı boş mama kabı.
Ve kedisever teyzesi


Ama gururu Galata kadar dik.


Ne zaman görsem patisi gökte
Aldırmadan kimseye
Dip köşe ince temizlikte



Sabahları fırın önünde sıraya giren insanları seyredip içini okur
Kimin içi hala mavi,
Kim kendine ait değill dobra mı maskeli mi oldugunu bilir.

Ve bir bank var orada
sadece aşıklar oturur sanırsın.ama yok
sabah güneşinde yine arınma seansinda
Pati yukarıda, beden sakin
sanki dunya ile kendi arasında
Tozunu arindirıyor.

Farkındalık içeren
Dali’nin figürü gibi
grotesk zarafetle
..
Yalnız, o ve ritüeli..
Kendini yeniden yaziyor.


Görseniz
Bıyığı Bauhaus
Patiler minimalizm
Kuyruk Sürrealizm


Anlamdan kaçmayan ama
biçimle oynayan bir havada..


Hani dali  baksa güler kesin haline..

Martılarla diplomatik krizde
Kargalarla antlaşmalı



Patisiyle karikatür çizse
Kesin  martıyı çalışır

Kanatlarında kibir, gagasında sanki fikir

Ve
Hesap gelmeden balıkçidan
Yürür gider.kaldırımdan

low key edition

Gece  sokaklar iç çeker,
çünkü yalnızlıgın adımlarını. atar.

Duvarlara mırıldar bazen bir gitarın ucunda bazen bir çocuk gülüşünde



Absürd gölgelerin leydisi
Kadıköy’ün sahibesi