İnsanın kendi kul hakkına girmesi,başka bir kulun hakkını yemekten daha çok vurgulanıp daha çok dikkat edilmesi gerektiği az ögretilmiş bir konu bence...
’Her koyun kendi bacağından asılacak’ sözü dinimizden geliyorsa şayet bu sözü sadece hata yaptığımızda duymamalıyız büyüklerimizden...
İçimizden gelerek yapamadığımız,başkaları mutlu olsun ya da ağzımızın tadı bozulmasın diye gönlümüzün rızası dışında davranış sergilerken,en çok böyle zamanlarda o söz söylenmeli;Her koyun kendi bacağından asılır...
Mesela ,Kendi kul hakkımı nasıl ödeyeceğim...Bunu da ögretmediler bana...Ölen içim nasıl helallik isteyecek yaşadığını sanan bedenimden ???
Aferin,,,Kaydırakta ellerini geriye doğru çevirip kendini kaydırmaya çalışan çocuk gibi,,,kendi ayağını kaydırıyorsun kendi cehennemine...Kim farkında??
Ben duygusunu bencillik olarak algılamak tek algılarımızın açık olduğu alan ve bencil olmadığını düşünmeden sana kendi kul hakkını veren kaç kişi var??
Çocukken en sevdiğin oyuncak için ağlarken "O kadar param yok ya da ne gereği var" diyen anne-babanın gerekçelerini kabul edip vazgeçmeyişin daha o Küçük yüreğine bencil etiketi vurmalarına sebep degil mi?
Daha küçücük yaşlarda kendinden vazgeçmeyi hep kendi kul hakkından yedirmeyi öğretmişlerdi...
Şimdi büyüdük, içimizde ağlayarak oyuncağını aldıramamış o küçük çocuktan kendinden vazgeçmemesini bekledik...
Şimdi büyüdük,kendi benlik duygumuzun eksikliği içinde elimizde tuttuğumuz hayatı başkalarının mutluluğu için harcadık...
Şimdi büyüdük,elinde en sevdiği oyuncağı olan kızımıza" Arkadaşına hediye et bakalım cok sevmiş onun olsun" dedik...
Şimdi büyüdük ve büyüklerimizden ne öğrendiysek öğretmeye devam ettik...
Ve bu dünyada cehennemi yaşıyorsak diğer dünyada cenneti yaşayacağımızdan emindik...