İnsanların hayatındaki en önemli tercihlerden biri, kalplerinde yer edinmesi gereken değerlerdir. Bu değerlerin başında ise Allah’a duyulan sevgi gelir. Ancak zaman zaman insanlar, Allah’tan başka bir varlığı, Allah’tan daha çok severler. Bu, İslam’da şirk olarak tanımlanır. Şirk, Allah’a eş ve ortak koşmak, O’ndan başkasını, O’na karşı duyulan sevgi ve saygı seviyesinde sevmek demektir. Bu, bir kişinin yaratılanı, Yaratıcı’dan üstün tutmasıdır ve bu tercihin bedeli dünyada ve ahirette oldukça ağırdır.
Şirk, İslam’da en büyük ve affedilmeyen tek günah olarak kabul edilir. Allah, yaratılan hiçbir varlığı, kendisine tercih edilmesini kabul etmez. Allah’a olan sevginin önüne başka bir varlık koymak, O’nun mutlak kudretine karşı bir itaatsizliktir. Bu tür bir tercih, kişiyi Allah’a yabancılaştırır ve ruhsal olarak daralmasına sebep olur. İslam’a göre, bir insan yaratılan bir varlığı Allah’tan daha çok sevdiğinde, bu kişi, Allah’ın kudretini ve otoritesini göz ardı etmiş olur. Oysa Allah, insanı yaratandır ve O’ndan başka her şey geçici ve sınırlıdır. Bu nedenle, bir insanın kalbinde Allah’tan başka bir şeye daha fazla yer vermesi, ruhsal bir yozlaşmaya yol açar.
Şirkin bedeli yalnızca ahirette değil, aynı zamanda dünyada da hissedilir. Allah, O’na karşı gösterilen bu ihanetin karşılığını, kullarının kalplerinde hissedecekleri bir acı olarak ödetebilir. İnsan, Allah’tan başkasını yücelttikçe, kalbine bir daralma çöreklenir. Bu daralma, maddi dünyanın genişliğine rağmen insanın ruhunu daraltır, sanki dünya bir hapishane gibi gelir. Her şeyin geçici olduğunu, gerçek huzurun yalnızca Allah’ta bulunabileceğini fark etmek, kişiyi kalbinde büyük bir boşlukla baş başa bırakabilir. Ruhsal sıkıntıların kaynağı, yapılan yanlış tercihin bedelidir. Kalpteki bu daralma, insanı yalnızlığa, huzursuzluğa ve içsel bir boşluğa iter.
Dünyada bir insan, yaptığı tercihin sonuçlarını yaşarken, ahirette de bu tercihin bedelini ödeyecektir. İslam’a göre, Allah’a eş koşanlar, ebedi hayatta büyük bir felakete uğrayacaklardır. Allah, şirk koşanları affetmeyecektir. Ahiretteki ceza, sadece dünyevi bir acıdan ibaret olmayıp, ebedi bir kayıp ve hüsrandır. Bu kayıp, Allah’ın rahmetinden mahrum kalmak ve O’ndan uzaklaşmaktır. Şirk, insanı Allah’ın huzurundan, rahmetinden ve affından mahrum bırakır.
İslam, Allah’ın mutlak kudretini ve yaratma gücünü kabul eden bir inanç sistemidir. Bu çerçevede, yaratılan bir varlık, yaratıcıya tercih edilemez. Allah, her şeyin Yaratıcısı ve Mutlak İradesi’dir; bu nedenle, bir insanın bir diğerini, özellikle de O’na yakın bir seviyede sevmesi, mantık dışıdır. Beşer, yaratılmıştır ve sınırlıdır. Bu nedenle, insanın beşeri bir varlığı, Allah’a tercih etmesi, akıl ve mantıkla bağdaşmaz. Allah’ın büyüklüğü, yüceliği ve kudreti her şeyin ötesindedir.
İman edenlerin Allah’a olan sevgisi, her şeyin ötesindedir. Bakara Suresi’nin 165. ayetinde bu durum şu şekilde açıklanır:r: “İnsanlardan kimi Tanrı’dan başka rakipler edinir. Onları Tanrı’yı sever gibi severler. İman edenlerse en çok Tanrı’yı severler. Zulmedenler keşke azabı gördükleri zaman kuvvetin gerçekten bütünüyle Tanrı’ya ait olduğunu görselerdi. Ve şüphesiz Tanrı’nın azabı şiddetlidir.” (Bakara Suresi, 165. Ayet) Bu ayet, iman edenlerin kalplerinde Allah’a duydukları sevginin hiçbir şeyle kıyaslanamayacağını vurgular. Allah’a olan sevgi, kişinin hayatını şekillendirir, ona rehberlik eder ve her türlü zorluğa karşı bir güç kaynağı olur. İman eden bir kişi, her zaman Allah’ı her şeyden daha çok sever ve O’na yönelir.
Yanlış tercihlerin bedeli, hem dünyada hem de ahirette insanın huzurunu bozar. Allah’tan başka bir varlığı, Allah’tan daha çok sevmenin cezası, kalpteki daralma, ruhsal huzursuzluk ve nihayetinde ebedi kayıptır. İslam, insanı doğru tercih yapmaya, kalbini yalnızca Allah’a yönlendirmeye ve O’na duyulan sevgiyi her şeyin önüne koymaya teşvik eder. İman, yalnızca Allah’a olan sevgiyi her şeyden üstün tutmayı gerektirir. Bu sevgiyi kaybetmek, insanın en büyük kaybıdır.