-Nokta koysan, roman okurum kendimde-

Bilinci uyuklarken, bir nokta koysa; bir roman çıkar mı, suyun kimyasından?
Su’ssa zaman, mekânın eylemsizliğinden gözyaşı döker, gönül koyar mı hatıralar?
Mademki, zarfı açmadan mazruf demlenir heyecanın gök kubbesinde,
Bekle;
İki susku arasındaki aşina sözceler sünger sünger.

Sevgili Su,

S’özün hissedilmesinin adıydı ya su’sku,
Ha bir an,
Ha bir ömürlük yara…

Cisimden azade,
Yâre, yârenlik demişsin ya…

Tanış olmadan, tanış olmak mı?
Bir inanca veyahut bir rivayete göre peygamber torunuyuz her birimiz.


Ne yapsak, ne etsek hâlimiz suyun hâli; umut yüksekten sırıkla atlarken, gözyaşları yağar afet afet. Buharın azmine güler gök kubbe.
Toprağa düşen meyyit, yeniden dirilen hayat.

Bir yudum su öz’lem.

Eğersizsen
Değersin der,
...adı deliye çıkmış gönül.

Sevgiyle.