Tevazu sahibi ol!
Çünkü, tevazu inceliktir.
Tevazu sahibi ol!
Çünkü, tevazu zerafettir.
Tevazu sahibi ol!
Çünkü, tevazu kendini bilmektir.

Şair ne güzel söylemiş:

Mütevazi olana sen de mütevazi ol
Kibirliyi görürsen, ya kibret, ya da uzak ol

Tevazu kelimesinin ismi bile güzel. Söylemi bile hoş. Nezaketi çağrıştırır. İnceliğe, alçakgönüllülüğe davet eder.
Tevazu sahibi insanları seviyorum. Onlar sanki başka bir gezegenden gelmiş gibi farklıdırlar. Hangi makamda olurlarsa olsunlar, hangi rutbeyi taşıyorlarsa taşısınlar, ne kadar maddi imkanları olursa olsun, hiç bir zaman kendilerini farklı görmezler. Bunlardan ötürü kibirlenmezler. Böbürlenerek yürümezler. Gurur ve kibirden arınmış bir yaşamı tercih ederler. Onlar gerçekten güzel yürekli kişilerdir. Dünyada yaratılmış can taşıyan her varlığa sevgi ve saygı gösterirler. Şefkat gösterirler. Merhametle muamele ederler. Onlar her zaman kibar insanlarıdır.

Tevazu sahibi olmanın, insanı Allah katında yücelten bir vasıf olduğunu Peygamber Efendimizin bir hadisi şeriflerlerinde de anlıyoruz.
"Allah, bir kulun hoşgörülü olması sebebiyle izzetini arttırır, Allah için tevazu gösteren kişiyi ise yüceltir." buyurur.

Aslında tevazunun gerçek anlamı, karşısında gördüğü herkesi, kendinden iyi zannetmesidir. Kendinden iyi bilmesidir.
Hasan-ı Basri’nin bu sözüne bayılıyorum. O kadar mütevazilik içeren sözler ki, hayran olmamak mümkün değil.
Şöyle der:
"Evinden çıktığında rastladığın yaşta senden büyük ise, bu benden büyüktür Allah’a benden daha önce ibadet etmiştir de. Yaşça senden küçüğüne rastlarsan, bu benden iyidir, ben ondan daha önce günah işlemeye başladım de."
Ne güzel ifadeler. Ne kadar anlamlı sözler anlayabilenler için.
Tevazunun özünde kendini bilmek ve ona göre davranmaktır.
Yüce Rabbimiz şöyle buyurur:
"Sana tabi olan müminlere alçakgönüllü davran"
(Şuara süresi 215)

Resulullah’ta:
"Allah bana; O kadar mütevazi olun ki, kimse kimseye böbürlenmesin, kimse kimseye zulmetmesin, diye emretti." Buyurur.

Malesef bu zamanda tevazu sahibine rastlamak çok zor. Herkes"ben" diyor, "benim " diyor.
"Ben" odaklı insanların prim yaptığı ve öne çıktığı günümüzde ne yazık ki tevazu geri planda kalıyor.
Oysa Mevlana hazretleri şöyle der:
" Bahar mevsiminde bir taş yeşerir mi? Toprak gibi ol ki, senden rengarenk güller ve çiçekler yetişsin."
İşte mütevazilikte toprak gibi olmak gerekir.

Acizane tevazuyla alakalı yazmış olduğum bir şiirimi sizinle paylaşmak istiyorum.

TEVAZU

Toprak gibi ol Azizim!
Gül açsın,
Çiçek açsın,
Gelincikler allansın üstünde.
Dalında rengarenk kelebekler uçsun, kuşlar yuva yapsın.
Hayat bulsun her can.

Toprak gibi ol Azizim!
Şefkatli,
Merhametli.
Öfke, kin, haset bilmeyen.
Bağrına vursalar dahi incinmeyen.
Yine de,
Yine de kucak açıp,
Herkesi sevgiyle bekleyen.

Toprak gibi ol Azizim!
Taş olma!
Kaya olma!
Kol kırarsın, baş yararsın.
Kimseye faydası olmayan,
Atıl bir yer kalırsın.
Rengin solar, yüzün solar,
Bir başına yaşlanırsın.

Toprak gibi ol Azizim!
Kibirli olma!
Büyük görme kendini!
Böbürlenme!
Sana kalmayacak bir dünya için kalp kırma!
Dünya Sultan Süleyman’a dahi kalmadı,
Unutma!

Abdurrahman Tümer