1
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
149
Okunma
Ülkem, umudun hâlâ yeşerebildiği kocaman bir bahçe. Bahçıvansız kalmaktan ihmal edilmiş, meyveleri çalınmış, dalları işgal edilmiş yabani kuşlar tarafından. Karanlık bir bataklık peydah olmuş en güzel çiçeklerin arasında ve sinekler basmış bütün bahçeyi ölümcül hastalık taşıyarak! Yine de yeşeriyor umut, özgürlüğün tadını bilen bir iştahla. Onu tohumken eken mavi gözlü büyük bahçıvanı hatırlayarak. Uyan ağaç, kov dalına habersiz konan leş kargalarını! Anlat bütün bahçe ahalisine bu uykunun sonuna geldiğinizi. Uyanmazsanız evinizi kaybedeceğinizi anlat. Umudu anlat, anlat ki şahlanarak taşsın topraktan ve yağmur olup yağsın tüm bahçeye bereketiyle. Ama önce UYAN.
Esra Sağdıç
23.03.2025
Şiirin sahibi
Cevap Yaz