O Bir Gün

Her şey seninle güzel… Öyle başlamıştı şarkı, hatırlıyor musun? Birlikte dinlediğimiz, her notasına yüreğimizi bıraktığımız o şarkı. “Seninle yaşadığım tek bir gün bile yeter bana,” diyordu ya hani… İşte ben de öyleydim. Bir gün, sadece bir gün seninle olmanın sarhoşluğu yetti bana. O anı sakladım içimde, yüreğimin en derin yerine kazıdım.

Zaman geçti, günler haftalara, haftalar aylara karıştı. Ama o bir gün hep kaldı hatırımda. Sen fark eder misin diye bekledim. Kalbinin bir köşesinde ben de var mıyım, o anı sen de özlüyor musun diye merak ettim. Belki bir bakışında, belki bir kelimede bir işaret aradım. Ama yoktun… Beni hiç görmedin. Benim o günü bir ömürlük sevdaya dönüştürdüğüm yerde, sen belki çoktan unuttun.

Ve şarkı dönüp durdu zihnimde. "Seninle yaşadığım tek bir gün bile yeter bana…" Yetmedi. O bir gün, yetmesi gereken her şeye rağmen yetmedi. Çünkü insan bir kez sevdi mi, bir kez gerçekten teslim etti mi kalbini, yetinemez. O anın sarhoşluğu biter, yerini özlem alır, sonra sessizlik… En çok da sessizlik yakar insanın içini.

Şimdi sen yoksun, ama şarkı hâlâ çalıyor. Ben hâlâ o bir günü yaşıyorum. Yüreğimdeki sızı hiç dinmedi, dinmeyecek de… Çünkü bazı aşklar yaşanır, biter, unutulur. Bazıları ise yaşanmaz bile ama ömür boyu hatırlanır. Benimki ikinci olan. Ve ben hâlâ, o tek bir günü bir ömre feda etmek istiyorum…

Mavi Şair