Siyah mürekkep balığı geçmişinin gölgesini taşıyordu sırtında. Dünyaya duyduğu tüm öfke onu daha bir sert ve görünür kılmıştır bu günlerde. İçindeki kurumu püskürte püskürte dolaşıyordu etrafta. Tüm gayesi birgün içindeki tüm karalardan kurtulup rengarek süzülebilmekti.
Geceleri daha bir şişiyor daha bir hızla piskürtüyordu içindekileri. Etrafındaki tüm balıklar, mercanlar, denizatları... Herkes nasibini alıyordu onun karasından. Karşısına çıkmayana zorla duyuyordu sesini. Yolundan geçmeyene bir şekilde ulaşıyordu bedeni. Biçimsiz, sevimsiz uzuvları bir kara delik gibi çekiyordu çevresindekileri. Bitmek tükenmek bilmeyen öfkesinin sıkıntılarını bir bir yüklüyordu çevresine fark etmeden. Siyah mürekkep balığı bir gün renkli bir balık olamyı düşlüyordu. Oysa etrafındakileri içi karanlıkla dolan canlılara dönüştürüyordu.