Okumanın bedeli unutmamaktır. Çünkü bir bilginin unutulması hiç olmamasıyla eşittir. Okuma sırasında merak tahtamıza nokta atışı isabet eden bazı pasajlar, zihnimizi şaşırtmakla etkisi altına almaktadır. Bununla aynı evrede okuma zevkinin de tavan yapması durumu vuku bulur. İşte en geç unutacağımız bilgiler bu evrede kazandıklarımızdır. Yani ilmi ne kadar merakla ve iştiyakla okuyorsak o denli hatırlamamız kolaydır. Bir alt evrede ise merakımızı o kadar da celb etmeyen, yan ilgi alanımıza dahil olan pasajlar yer alır. Bu yarım merak ve yarım iştiyakla okuduklarımızı ise, hafıza da pek önemli kabul etmediği için hızlıca unutur. Fakat unutmanın tek sebebi sağlam bir meraktan yoksun olmak değildir. Zihin her ne kadar bilgiyi kuvvetle hıfz etmiş olsa da vücut o bilginin gerektirdiğine meyl arzusu göstermedikçe bu bilgi de zamanla zihinden silinecektir. Yani öğrenilen ilmi damarlara kadar zerk eden, ruha işleyen o şey ameldir. Günümüz tabiriyle teoriyi pratiğe dökmedikçe okuduğunu unutmak mukadderdir. Unutmayınız! “Bildiğini unutanla hiç bilmeyen müsavidir.”

Halil İbrahim AYDIN