Yıl 1900’lerin başları... Orta Doğu’nun geniş, ıssız bir otlağında bir çoban, sürüsünü otlatmaktadır. Günlük işlerine dalmışken, uzaktan yaklaşan kelli felli, üst düzey bir Batılı adam çobana doğru ilerler ve seslenir. Çoban, sese kulak verir, adama yaklaşır ve saygıyla, “Buyurun,” der.
Adam, çobanın yanında duran köpeğe bakarak sorar: “Ne kadar da çok seviyorsun bu köpeği, değil mi?”
Çoban, sadık dostuna dönüp bakar ve içtenlikle yanıtlar: O benim her şeyim... Arkadaşım, yoldaşım.
Batılı adam kısa bir duraksamadan sonra çobana teklifte bulunur: Eğer bu köpeği öldürürsen, sana 100 sterlin veririm.
Çoban bir an tereddüt eder. Köpeği sadece bir hayvan değildir, onun en büyük yardımcısı, en güvenilir dostudur. Fakat 100 sterlin... Büyük paradır. Gözleri önce köpeğine, sonra da paraya kayar. Kalbi sıkışır ama bıçağını kaldırır ve sadık dostunun canını alır.
Köpek, can havliyle yere yığılırken, Batılı adam pervasızca gülümser. Sonra tekrar çobana döner ve şöyle der:
Şimdi de köpeğin derisini yüzer sen, sana 100 sterlin daha veririm.
Çoban, artık tereddüt bile etmez. Yanlış atılan ilk adımın ardından gelenler daha kolaydır. Mahir elleriyle bıçağını konuşturur, hayvanın derisini yüzer ve bir kez daha parasını alır.
Adam bir adım daha atar, Madem buraya kadar geldin, köpeği parçalara ayır ve sana 100 sterlin daha vereceğim.
Çoban, artık başladığı yolu sonuna kadar yürümektedir. Köpeğin artık bir zamanlar var olduğunu bile unuturcasına, emre uyar.
Adam, yanında bekleyen insanlara döner ve ibretlik sözler söyler:
Gördünüz mü? Bütün mesele, insanın zayıf noktasını bilmek ve ona göre hareket etmektir. Bir insanın değerlerini satın alabildiğiniz sürece, ondan korkmanıza hiç gerek yok.”
Çoban, yerde yatan dostuna ve elindeki kana bulanmış paralara bakar. İçinde bir şeyler kopmaktadır ama artık dönüş yolu kalmamıştır. Son bir hamleyle adama seslenir:
Eğer biraz daha para verirseniz, köpeğin etinden de yerim.
Adam yüzünü buruşturur, tiksintiyle başını sallar. Hayır, der. Ben zaten öğrenmek istediğimi yeterince öğrendim.
Ardına bile bakmadan oradan uzaklaşır.
O günden sonra köyde kimse çobana eskisi gibi bakmaz. Artık o, paranın satın alabildiği bir insandır. Oysa erdem ve edep sahibi insanların kapıları para ile açılmaz. Bazıları ise ruhlarını bile satacak kadar düşkün olabilirler.
Bugün de değişen pek bir şey yok...
Unutmayın, değerlerinizin sınandığı anlar gelecek. Önünüze hayal bile edemeyeceğiniz mevkiler, büyük kazançlar, aklınıza gelmeyecek fırsatlar sunulacak. Ama bilin ki ruhunuza biçilen bedeli kabul ettiğiniz an, kaybeden siz olacaksınız.
Ne kendi köpeğinizi satın, ne de başkasının köpeğine göz koyun...
Çünkü gerçek değer, para ile ölçülmez.
*
Mehmet Demir
11225
Not : Okuduğum bir yazıdan esinlenerek yazılmıştır