Oyun arkadaşlarımız ölünce
Kelebeğe dönüştüğünü sanırdık,
Okumasaydık öğrenemezdik
Duymasaydık bilemezdik
Görmeseydik çizemezdik
Ama öğrendik kelebeklerin üç gün ömrü olduğunu…
Artık yakıyorum ipek gömleklerimi
Kozasında öldürülen kelebeklerin ömrünü çaldılar diye!
Kefenimi taşıyorum tenimde
Neşemi taşıyorum gözlerimde
Ama bir hüzün şarkısı
Ninni gibi söylenir kulağımın dibinde…
Kilidi olmayan bir kiler gibi olmalı sevgi
Almak için uğraşmamalı mesala
Ya da vermek için…
Sevmek sevilmek neden zor!
İnsanı insan sesinde bulduğunda
Yaşadığı kabınca kabul etmek neden zor!
Yaşadıkça aldığın nefesi paylaşıyorsun
Herşeyi yaşıyorsun sürgün ömrüne…
Bir ses bir armağandır aslında
O sesi bile bırakmak ne zor geliyor insana…
Demek ki çaldığımız kapılar çelikten, ölmeden anlayamıyorsun!
Nefesi kısa olmalı kalbin,
Ruhun ölümü kabul eder kirlenmemek için…
Demek ki boyanmalısın kibirle, nefretle
En çokta yüzsüzlükle boyanmalı kalbin…

İlknur Köknar(Sokak Kaçkınından)